ကၽြန္ေတာ့္ကိုေသြးေအးတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို့သတ္မွတ္တတ္ၾကတယ္။ ဟုတ္နိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဟာဘဝရဲ့အလွတရားကို ေအးေဆးျငိမ္သက္ျခင္းမွာပဲရွာေဖြေတြ့ရွိေလ့ရွိတတ္တယ္။ ေပ်ာ္ရြွင္ကခုန္ပြဲေတြ
ကို ကၽြန္ေတာ္မၾကာမၾကာေရာက္တတ္ေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွစြဲစြဲလန္းလန္းမနွစ္သက္မိဘူး။ တခါတခါ
ပူေလာင္တယ္လို့ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတတ္တယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အမ်ားနဲ့မတူပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပူေလာင္ျခင္းကိုခံနိုင္စြမ္းနည္းေနတာမ်ားလား သံသယဝင္တတ္တယ္။ လူဟာပူေလာင္ေသာကရဲ့ဒဏ္ကို နည္းအမ်ိုးမ်ိုးနဲ့အစားထိုးကုသၾက ဟန္ေဆာင္ဖယ္ရွားၾကတတ္ေပမယ့္ အမွန္တရားရဲ့အလွတရားကိုပဲရိုးရိုး သားသားျမတ္နိုးတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ နိဒဓူဝေန့ေတြမွာ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းတစ္
ေယာက္ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ဘဝကိုေနထိုင္ရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္နွစ္ျခိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ့ ထင္တူက်တဲ့အလွတရားေတြတစ္ပံုတစ္ပင္ၾကီး ရွိေနေသးတာကိုလည္း ေတြ့ရွိနားလည္ထားတယ္။
အေနာက္တိုင္းစာေပေတြရဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္အရဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အင္ထရိုဗတ္ (Introvert)
လို့လူသိမ်ားတဲ့ တစ္ကိုယ္ေတာ္အေတြးသမားဘက္ကို နည္းနည္းပိုေရာက္ေနလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ျပင္ပ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ့သက္ေရာက္မွုကို လံုးလံုးေရွာင္ေနလို့မရေပမယ့္လည္း မ်ားမ်ားစားစားေတာ့ ရင္ကိုလာ မထိတတ္ဘူး။ကၽြန္ေတာ္နဲ့ ဆန့္က်င္ဘက္အမ်ိုးအစားကေတာ့ အိတ္စ္ထရုဗတ္ (Extrovert) လို့ေခာ္တဲ့
ထိလြယ္ရွလြယ္တဲ့လူေတြ ပတ္ဝန္းက်င္ကအေရာင္ဆိုးတာကိုလည္းခံရ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္းျပန္ျပီးအ
ေရာင္ဆိုးတဲ့လူေတြလို့ဆိုနိုင္ပါတယ္။ လူအားလံုးဟာဒီအစြန္းနွစ္ဘက္ၾကားက တစ္ေနရာရာမွာေတာ့ ရွိေန
ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဲလို အင္ထရိုဗတ္ စရိုက္ေတြပိုမ်ားတတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အိတ္စ္
ထရိုဗတ္ဒီဇိုင္းမ်ိုးထြက္လာေလ့ရွိပါတယ္။ အိတ္စ္ထရိုဗတ္ဘယ္လိုလူလည္းလို့ ပမာျပရရင္ ေဖ့ဘြတ္မွာ
ဒီေန့ဘယ္လို ခံစားေနရပါျပီ ရာသီဥတုကဘယ္လိုဘယ္ဝါ ပရိုဖိုင္းပံုကို နာရီဝက္တစ္ခါေလာက္ေျပာင္းေန
တတ္ျပီး ကိုကိုဘာျဖစ္ေန မီးမီးဘာျဖစ္ေနအျမဲ အပ္ဒိတ္ျဖစ္ေနတဲ့ လူမ်ိုးေတြျဖစ္တယ္။ ဒီကမၻာမွာ လံုးဝ
အင္ထရိုဗတ္ အစြန္းကိုေရာက္ေနတဲ့သူေတြခ်ည္းသာရွိိေနမယ္ဆိုရင္ ေဖ့ဘြတ္ေဒဝါလီခံတာၾကာေန
ေလာက္ပါျပီ။ :D
သိပ္လွတဲ့ ညေနဆည္းဆာရွုခင္းကို ၅မိနစ္ ၁၀မိနစ္ေလာက္ ၾကည္ၾကည္နူးနူးေလးခံစားလိုက္ရ
တာဟာ နွိုက္ကလပ္မွာ နာရီဝက္ေလာက္မနားတမ္းသြားကေနတာထက္ ပိုျပီးအဓိပၸာယ္ရွိေနတတ္တယ္။ အဲလိုဘဲ နွုိက္ကလပ္က မလွမ္းမကမ္းစားပြဲတစ္ခုကေန သူမ်ားေတြကေနတာကို ဆူညံသံေတြၾကားထဲက လွုပ္ရွားေနတဲ့ စီးခ်က္မက်တက် ေျခလွမ္းေတြကို တိတ္တဆိတ္ခံစားေနရတာ ထူျခားမွုတစ္မ်ိုးပါ။ ဆိုလိုတာက အျပင္ကေပးလာတဲ့ လွံုေဆာ္မွုကို မိမိသ႑န္မွာရွိေနတဲ့ အဆာပလာေတြနဲ့ ေပါင္းစပ္ျပီးမွျဖစ္
လာရတဲ့ တုန့္ျပန္မွုမ်ိုးကေတြထဲမွာသာ အလွတရားကိုကၽြန္ေတာ္ရွာေတြ့ေလ့ရွိတတ္တယ္။ ေပ်ာ္စရာေတြ
ဆိုတိုင္းလည္း ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ခ်င္မွ ေပ်ာ္ေနတတ္သလို ေၾကကြဲစရာေတြလို့ဆိုတိုင္းလည္း ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းနည္းခ်င္မွနည္းေနတတ္ခဲ့တယ္။ အခ်စ္မွာရွိတတ္တဲ့ ပူေလာင္မွုမ်ိုးထက္စာရင္ အလြမ္းမွာကပ္ပါေန
တတ္တဲ့ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ေလးဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကပိုလွရင္ လွေနတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနရလို့ ဝမ္းမနည္းတတ္ခဲ့တဲ့ သူပါ။ :) ဒီအေၾကာင္းကိုေျပာျပတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္္ဘတ္ထဲက ဂ်င္နီေလးက မၾကည္ မသာအျမဲျဖစ္ရတယ္။ အျဖူေရာင္မုသားဆိုတာ ဘုရားက ေစတနာနဲ့ လိွု္က္လွိုက္လွဲလွဲ မစတဲ့ ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္လို့ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ထားပါတယ္။ :)
ရုပ္ရွင္တစ္ကားျပီးသြားတိုင္း ဝတၳုတစ္ပုဒ္ဆံုးသြားတိုင္း ဇာတ္ေကာင္နာမည္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္
မမွတ္မိတတ္ေပမယ့္ တိမ္ျမုပ္ေနတဲ့ဇာတ္ကြက္ေတြရဲ့ အနွစ္သာရကို တစ္ေနကုန္ရစ္မူးေနတတ္တယ္။ ထိုနည္း၎ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေရွ့မွာတင္ မၾကာခင္ ဘဝဆိုတဲ့ကိုယ္ေရးျပပြဲကို အျပီးသတ္စြန့္ခြာေတာ့မယ္ မမာသူေတြရဲ့ အတိတ္သမိုင္းကို မသိစိတ္က မေမာမပန္းစပ္စုေနတတ္ျပန္တယ္။ သူတို့ေတြရွာေတြ့ခဲ့တဲ့ အလွတရားဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိုးေလးလဲ။ ရွာေဖြဖို့ေကာ မိနစ္စကၠန့္ အပိုေတြ ေလာက္ေလာက္ငွငွရခဲ့ ၾကရဲ့လား။ ၾကည္နူးျခင္းတစ္ခုနဲ့ ကမၻာေလာကကိုလက္ျပနွုတ္ဆက္နိုင္ခဲ့ပါ့မလား။ ကိုယ္သာဆိုရင္ေရာေရွာင္လြဲမရတဲ့ ဇာတ္သိမ္းကဗ်ာကို ဘယ္လိုေရးစပ္ခဲ့မလဲဆိုတာမ်ိုးေတြကိုေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကေတာ့ေနာက္ဆံုးေခာင္းခ်မယ့္ ခုတင္နံေဘးမွာကို္ယ္နားမလည္တဲ့ ပါဠိတီးလံုးေတြကိုနဲ့ မလည္ရွုပ္လုပ္ေန မယ့္အစား ခ်ိုျမိန္တဲ့ Coldplay ရဲ့ဂီတသံေလးေတြကို နားစြင့္ရင္း သူတို့ေတြရဲ့လာ အေခါ္ကိုျပံုးျပံုးေလးေမ်ွာ္ေနခ်င္ပါတယ္လို့ဆိုခဲ့ရင္ လြန္တယ္လို့မ်ားထင္ေနၾကမလား။ :)
7pm
P.S : ကၽြန္ေတာ္နွုတ္ဆက္ေနတာမဟုတ္ေသးဘူးေနာ္။ :D
