Saturday 26 November 2011

"လူနွင့္ လူျဖစ္ရျခင္း၏ေနာက္ကြယ္တြင္"

         မနက္မိုးလင္းလို့ မ်က္လံုးနွစ္လံုးဖြင့္ရာကစလိုက္တဲ့ တစ္ေန့တာဟာဒီလိုနဲ့ပဲမ်က္လံုးနွစ္လံုးျပန္မွိတ္ဖို့
အခ်ိန္ကိုေရာက္လို့လာပာျပီ။စားမယ္ေသာက္မယ္လုပ္စရာရိွတာေလးေတြကိုလုပ္လိုက္မယ္။ၾကိုးစားသင့္တန္
ၾကိုးစားေပ်ာ္သင့္တန္ေပ်ာ္ငိုစရာရွိတာလည္းငို၊ဒီလိုနဲ့ပဲနွစ္ေတြကုန္လာခဲ့ၾကတာပာ။ ေနသင့္တဲ့နွစ္ေတြသက္
တမ္းတိုးလို့မရေတာ့ တဲ့အခ်ိန္ထိအေကာင္းဆံုးလို့ထင္ရတဲ့ အရာေတြအတြက္လံုးခ်ာလိုက္ရင္းနဲ့ပဲ ဘဝကို ကုန္ခဲ့ၾကတဲ့သတၱဝာတို့မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ပာပဲ။ဇာတ္လမ္းေပာင္းမ်ိုးစံုကၾကိုးေပာင္းအေသေခ်ၤနဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တို့ေနတဲ့ဤကမၻာေျမၾကီးဟာအေရာင္အေသြးစံုလင္လြန္းလွပာတယ္။ဒီလိုအရာအားလံုးကိုသိျမင္ခံစားခြင့္ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာရတာကိုပဲ အေတာ္ေလးကိုထူးျခားကံေကာင္းေနျပီလို့ ခံယူမိပာတယ္။

         ဘဝရဲ့စာမ်က္နွာေတြထူလာတာနဲ့အမ်ွမိနစ္စကၠန့္ေတြရဲ့တန္ဖိုးေတြကလည္းတရိပ္ရိပ္နဲ့ပိုၾကီးလို့
လာပာတယ္။ဒာေတြအားလံုးဟာဘာမ်ားအထူးအဆန္းျဖစ္စရာရွိလို့တုန္းေမာင္ရင္ရယ္လို့သူေယာင္မယ္တစ္ပားက
နွေခာင္းရွံု့ေမးလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ျဖင့္ရိုးရိုးသားသားေလးပဲ၊ ဒီလူအတြက္ေတာ့သဲသဲမဲမဲကို အေရးၾကီးေနပာ တယ္လို့ရဲရဲဝင့္္ဝင့္ပဲျပန္ေျဖလိုက္မိပာလိမ့္မယ္။ရွင္ၾကီးေဂာတမကအစ ဘယ္ကစတယ္မဆိုခဲ့တဲ့သတၱဝာတို့ရဲ့
မူလဌာနကို ရွင္ၾကီးတားတဲ့ၾကားကပဲထဲထဲဝင္ဝင္လိုက္စပ္စုခ်င္ေနခဲ့မိတဲ့မလည္ရွုပ္ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္ ရဲ့နိဒာန္းကေတာ့ 'လူဘာလို့ျဖစ္ရတယ္' 'ျဗဟၼာေၾကြလို့ျဖစ္ရတယ္'။ ဟင္..'ဘူေျပာတာလဲမင္းကို' 'ငာ့ေမၾကီးေျပာတာ'ဆိုတဲ့ေဆြးေျမ့ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ၾကားကပတ္ပ်ိုေလးကိုပဲ အေၾကာင္းရွာအျပစ္ဖို့မိေတာ့တယ္။

         တကယ္တကယ္ေတာ့ဒီလိုေမးခြန္းေလးေတြကဘာနဲ့မွမတူေအာင္ ရိုးဆင္းလြန္းေပမယ့္လူ့သမိုင္းမွာ
ျပတ္သားတဲ့အေျဖတစ္ခုေပးလို့မရေလာက္ေအာင္ခက္ခဲလြန္းေနတာမထူးဆန္းေနေပဘူးလားကိုယ္ေတာ္တို့ေရ။
ပေရာဟိတ္ၾကီး ဒာဝင္ရဲ့သီအိုရီၾကီးအရေရာ မဟာေပာက္ကြဲမွုၾကီးဆိုတဲ့ယံုၾကည္မွုပေရာဂနဲ့ပာေပာင္းစပ္လုိက္
ေလေသာအခာ 'လူဘယ္ကလာ' 'ေမ်ာက္လိုဘဝကလာ' 'ေမ်ာက္လိုဘဝဘယ္ကလာ' 'ေရအိုင္ထဲကလာ' 'ေရအိိုင္ထဲကဘဝဘယ္ကလာ' 'ပိုးမြွားေသးေသးေလးေတြကလာ' ဆိုတဲ့ေတးသြားေလးရဲ့အစကို ျမည္တမ္း
နိုင္ခဲ့ပာျပီ။ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနတဲ့ဆရာမကို သားတို့ဆက္ဆိုခ်င္ေသးတယ္အတြန့္တက္ေတာ့ ဆရာမကမာယာ
နဲ့ သားတို့ 'စကားနဲရင္ပတၱျမားခဲ' ဆိုတာသိၾကရဲ့လား.. ကဲ ဒီေတာ့ ဒီလိုတစ္ေၾကာင္းထဲမွတ္ဆိုျပီးအတန္း
အတန္းျဖုတ္လိုက္တယ္။ဘာတဲ့... 'သက္ရွိဘယ္ကလာ သက္မဲ့ဘဝကလာ' !
         'ငာ့အေဖရဲ့စကားခ်ိုးကပိုမိုက္တယ္ကြ'..ဟုတ္လား ေပးျမည္းပာအံုး.. ေအ..'လူအစ ဗစ္ဘန္းက'..
ေပာက္ကြဲေနတဲ့မ်က္ႏွာျပင္ကေနျပူထြက္လာတဲ့သူ့ေဖၾကီးကိုေျပးျမင္ေနမိတယ္။ ဒီသီအိုရီနွစ္ခုကိုေသခ်ာ
သံုုးသပ္လိုက္တဲ့အခာ ေသခ်ာခဲ့တာတစ္ခုကေတာ့လူရယ္လို့တျဖည္းျဖည္းနဲ့ျဖစ္လာဖို့နွစ္ေပာင္း ၁၃ဘီလီယံ
ေလာက္ၾကာခဲ့ပာတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့လူျဖစ္ပာေစေတာ့ဆိုျပီး ရည္ရြယ္ရွိရွိ ဗစ္ဘန္းၾကီးေပာက္ကြဲ
ေပးလိုက္တာမဟုတ္သလို လူေတြေနပာေစေတာ့ဆိုျပီးကမၻာၾကီးတည္ရွိလာရတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာပာပဲ။ အလားတူပဲလူျဖစ္လာျပီးတဲ့အခာမွာလည္း ဟိုလူကဒာလုပ္ဖို့ ဒီလူကဒာလုုပ္ဖို့ဆိုျပီးတံဆိပ္နွိပ္လြတ္လိုက္တာ
မ်ိုးမျဖစ္နိုင္ပာဘူး။ ဗလာစာရြက္အျဖူေရာင္ေလးတစ္ရြက္လိုပဲ ကိုယ္ၾကိုက္ရာကိုခ်ေရးဖို့အခြင့္အေရးေပး
လိုက္ျခင္းပာပဲ။ ကိုယ့္နားမွာအေကာင္းစားစာရြက္နဲ့ အေကာင္းစားေဘာလ္ပင္ရွိမရွိကေတာ့ သဘာဝတရား
ကိုသာလာဘ္ထိုးထားရပာလိမ့္မယ္။ :)
      ထိုနည္း၎ပာပဲ အတၱကိုအရင္းျပုလို့ 'ငာလူျဖစ္လာရတာ ဘာလုပ္ဖို့မ်ားပာလိမ့္လို့' 'ဘဝရဲ့
အေကာင္း ဆံုးအဓိပၸာယ္က ဘာမ်ားပာလိမ့္' လို့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္တို့ေတြး ခဲ့မိဖူးပာလိမ့္မယ္။ 
 တကယ္ေတာ့ လူျဖစ္လာရျခင္းမွာ ထူးျခားတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိလွတဲ့အတြက္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိုယ္သတ္မွတ္ခ်င္တဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြသတ္မွတ္ျပီး ေမ်ွာ္မွန္းရာဆီသြားရံုမွတပားအျခားမရွိေျခ။ ေအးခ်မ္းခ်င္ရင္နိဗၺာန္
ရွာ၊ သူေဌးျဖစ္ခ်င္ရင္ေငြေနာက္လိုက္၊ မင္းသားျဖစ္ခ်င္ရင္အိုက္တင္ ဖိုက္တင္က်င့္ရံုေပာ့။ ကိုယ္နဲ့လုိက္
ဖက္ျပီးကိုယ္ေပ်ာ္ရြွင္စြာနိုင္မယ့္ဘဝသည္သာကိုယ့္အတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပာတယ္။ သံသရာကိုယံုၾကည္ သူတစ္ဦးအတြက္ကေတာ့ဒီဘဝမရေနာက္ဘဝလို့ ေမ်ွာ္လင့္နိုင္ေသးေပမယ့္ တစ္ဘဝသာရွိသည္ 
ဟုခံယူ ထားမယ္ဆိုလ်ွင္ေတာ့ထပ္ျပီးသတိေပးလိုက္ခ်င္တာက ဒီလိုဘဝေလးတစ္ခုရလာဖို့ 
နွစ္ေပာင္း ၁၃ ဘီလီယံ ၾကာတဲ့အတြက္ ပို၍တန္ဖိုးထားအသံုးခ်နိုင္ပာေစလို့....

                                                                                                                     7PM
          
          
         
         

Thursday 17 November 2011

"အိုင္းစတိုင္းလည္း မလြတ္လပ္ခဲ့ပာ"

            FBI ကေနထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ စာရြက္စာတန္းေတြအရသိရတာ ကေတာ့ အိုင္းစတိုင္းဟာ ၁၉၃၃ မွစ ၁၉၅၅ ခုနွစ္ထိ FBI ရဲ့ မ်က္ေျခမပ်က္ လ်ွို့ဝွက္ေစာင့္ ၾကည့္ျခင္းခံခဲ့ရပာတယ္။ အိုင္းစတိုင္းဟာနာဇီဝာဒ ကို ေၾကာက္ရြံ့မုန္းတီးတဲ့ အတြက္ ၁၉၃၃ ခုနွစ္မွာ ဂ်ာမနီကို စြန့္ခြာျပီး အေမရိကန္ ကိုေျပာင္းေရြွ့ ေနထိုင္ခဲ့ပာတယ္။
           ယေန့အခာမွာေတာ့ အမ်ားစုက အိုင္းစတိုင္းကို ကမၻာ့ ဥာဏ္ၾကီးရွင္ အျဖစ္ အမွတ္ရၾကပာတယ္။ ဒာေပမယ့္ သူဟာနိုင္ငံေရးမွာလည္း အနည္း အက်ဥ္းပာဝင္လွုပ္ရွားမွုရွိခဲ့ျပီး အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ့စည္းခဲ့တဲ့ အစၥေ၇းနိုင္ငံရဲ့ သမၼတအျဖစ္ကမ္းလွမ္းခံခဲ့ရေပမယ့္ ျငင္းဆန္ခဲ့ပာတယ္။
         ဒီအတြက္ေၾကာင့္ပဲသူဟာအနည္းနဲ့အမ်ားေတာ့သံသယနဲ့ ေဝဖန္ေစာင့္ၾကည့္ခံရျခင္းျဖစ္ပာတယ္။ FBIမွတ္တမ္းေတြအရJHoover ဆိုသူဟာအိုင္းစတိုင္းကိုသူလ်ွိုအျဖစ္ေဖာ္ထုတ္ေကာင္းေဖာ္ထုတ္နိုင္ဖို့အတြက္သတင္း အခ်က္အလက္ေတြကို သဲသဲမဲမဲ ရွာေဖြစုေဆာင္းခဲ့ပာေသးတယ္။ သူ US မွာေနတဲ့ တေလ်ွာက္လံုး FBI ကေနၾကားျဖတ္ ဖုန္းခိုးနားေထာင္တာေတြ၊ စာေတြတရားမဝင္ ေဖာက္စစ္တာေတြ ျပုလုပ္ခံခဲ့ပာတယ္။ Hoover ဟာ သူ့ကို ဆိုဗီယက္ သူလ်ွိုကြင္းဆက္နဲ့လည္း ပတ္သက္နိုင္တယ္လို့ယူဆခဲ့ပာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုးခဲ့လဲဆိုရင္ အိုင္းစတိုင္းရဲ့ အတြင္းေ၇းမွူးရဲ့ တူေလး ေနတဲ့အိမ္ကို ဖုန္းခိုးနားေထာင္ တဲ့ထိျဖစ္ခဲ့တယ္ လို့ဆိုပာတယ္။   

Source: http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/2033324.stm   

Sunday 13 November 2011

" ဒီေန့ သိပ္ကံဆိုးေနလား "

သင့္အတြက္ဒီေန့ဟာသိပ္ျပီးဆိုးရြားေနသလား။ဒာေလးေတြဖတ္ၾကည့္နည္းနည္းေတာ့သက္သာသြားပာမယ္ထင္ပာတယ္။

၁)ကယ္လီဖိုးနီးယားမီးသတ္အဖြဲ့ဟာေတာမီးေလာင္ထားတဲ့ေနရာမွာတစ္ခုအေလာင္းတစ္ေလာင္းကိုေတြ့ရွိထားပာတယ္။စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ေရယက္ေတြနဲ့ ေရငုပ္ဝတ္စံုအျပည့္နဲ့ျဖစ္ပာတယ္။ ရင္ခြဲစစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့သူဟာမီးေလာင္ျပီးေသဆံုးရတာမဟုတ္ပဲ ျပင္းထန္တဲ့အတြင္းဒဏ္ရာေတြနဲ့ ေသဆံုးတာျဖစ္ေၾကာင္းေတြ့ရပာတယ္။ 'သြား'မွတ္ခ်က္ေတြကလည္းသက္ေသထူေနပာတယ္။သက္ဆိုင္ရာကလည္းဝတ္စံုျပည့္ေရငုပ္သမားတစ္ေယာက္က ဘာလို့ဒီလိုေတာမီးထဲမွာလာေသေနရသလဲဆိုတာကို အပူတျပင္းစံုစမ္းပာေတာ့တယ္။ 
         ေနာက္ဆံုးသိရွိလိုက္ရတာကေတာ့ ေတာမီးေလာင္တဲ့ေန့မွာသူဟာမိုင္၂၀ေလာက္အကြာမွာရွိတဲ့ကမ္းလြန္ပင္လယ္ျပင္မွာ ေရငုပ္ေနခဲ့ပာတယ္။မီးသတ္သမားေတြဟာမီးအျမန္ျငိမ္းနိုင္ဖို့ေရဆြဲတဲ့ပုန္းၾကီးေတြပာတဲ့ရဟတ္ယာဥ္ေတြကိုအကူေခာ္ျပီးပင္လယ္ကေရေတြကိုခပ္၊ မီးရွိတဲ့ေနရာမွာ လာသြန္ေစပာတယ္။
     ဒီေလာက္ဆိုမွန္းဆလို့ရေလာက္ျပီထင္ပာတယ္။ ေစာနကပဲပင္လယ္ထဲမွာေရငုပ္လို့။သိပ္မၾကာပာဘူးေလထဲေပ၃၀၀ေလာက္
ကေရပံုးၾကီးမွာယက္ကန္ယက္ကန္နဲ့။ တခ်ို့ေန့ေတြမွာေတာ့အိမ္ကအိပ္ယာထဲမွာပဲေကြးေနတာကပိုေကာင္းပာလိမ့္မယ္။

                                                      ငမန္းလိုက္ရင္ေတာင္ ကံေကာင္းရင္လြတ္အံုးမွာ

၂) သင့္အတြက္ဒီေန့ဟာသိပ္ျပီးဆိုးရြားေနပာေသးသလား။
         ေပာ္တီကိုေအာက္မွာလူတစ္ေယာက္သူ့ရဲ့ဆိုင္ကယ္ေပာ္မွာအလုပ္ရွုပ္ေနတယ္၊မိန္းမလုပ္သူကေတာ့အနီးမွာ၇ွိေနတယ့္မီးဖိုထဲမွာ။အင္ဂ်င္ကိုစက္နိုးစမ္းေနတုန္းမေတာ္တဆဂီယာခ်ာ္ျပီးဝင္ပာေလေရာ။လူၾကီးကဆိုင္ကယ္လက္ကိုင္မွာတန္းလန္းၾကီးခ်ိတ္ျပီး ေပာ္တီကိုနားကမွန္တံခားကိုေျပးေစာင့္ပာေတာ့တယ္။မွန္ကြဲသံေတြကိုၾကားေတာ့မိန္းမကအေျပးအလြွားထြက္ၾကည့္တဲ့အခာ ေယာက်ၤားမွာဒဏ္ရာေတြေသြးေတြနဲ့။အဲဒီမွာလူနာတင္ကားေခာ္အိမ္ရွိရာကုန္းျမင့္ေလးကေန ေလွကားထစ္ေတြအတိုင္းဆင္းသြားျပီး ေရာက္လာတဲ့အေရးေပာ္ျပုစုေရးဝန္းထမ္းေတြကိုေတြ့ျပီး ေယာက်ၤားရွိတဲ့ေနရာဆီကိုေခာ္လာခဲ့တယ္။သူမရဲ့ေယာက်ၤားကိုဝန္ထမ္းေတြကားေပာ္တင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာသူမဆိုင္ကယ္ကိုတည့္ျပီးအျပင္ကိုထုတ္ထားလိုက္တယ္။ဖိတ္စင္သြားတဲ့ဓာတ္ဆီေတြကိုလည္းတစ္ရွူးနဲ့ခပ္ျမန္ျမန္ပဲသုတ္လိိုက္ျပီးအိမ္သာထဲပစ္ထားလိုက္တယ္။
         ေဆးကုသျပီးျပန္လာေတာ့လူၾကီးက ေၾကမြေနတဲ့မွန္တံခားနဲ့ထိခိုက္သြားတဲ့သူ့ရဲ့ဆိုင္ကယ္ေလးကိုလိုက္စစ္လိုက္ေသးတယ္။ ျပီးေတာ့အိမ္သာထဲမွာကိစၥေလးရွင္းရင္စီးကရက္ေလးနဲ့သူ့ကိုယ္သူနွစ္သိမ့္ေနလိုက္တယ္။ထေတာ့မယ္ဆိုျပီး ေဆးလိပ္ကိုပစ္ထည့္ဖင္ေလးၾကြလိုက္တဲ့အခ်ိန္။
         ဝုန္းဒိုင္းနဲ့ ေယာက်ာၤးရဲ့ေအာ္သံၾကားေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ကေနေျပးလာၾကည့္တဲ့အခာအိမ္သာၾကမ္းေပာ္
မွာေအာက္ပိုင္းဗလာ၊ဖင္ ေပာင္ျခံမွာမီးေလာင္ဒဏ္ရာေတြနဲ့လဲေနတဲ့အိမ္ဦးနတ္သူ့မိန္းမကိုေတြ့လို္က္ရတယ္။
ဒါနဲ့ပဲ ေနာက္တစ္ခာ ေဆးရံုကားေခာ္ရျပန္တယ္။ ေစာနက ဝန္းထမ္းေတြပဲ ျပန္ေရာက္လာတာပာပဲ။ လူနာကိုထမ္းစဥ္ေပာ္တင္ ေလွခားေလးအတိုင္းဆင္းလာတုန္းမယားျဖစ္သူကိုဘယ္လို္လုပ္ျပီးမီးေလာင္သြြားတဲ့
အေၾကာင္းေမးလိုက္ေတာ့သူမက ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုရွင္းျပလိုက္တယ္။ဒီမွာတင္သူတို့ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာၾကရင္း တစ္ေယာက္ကသတိလြတ္ေျခေခ်ာ္သြားျပီး လူနာခမ်ာ လက္က်န္ေလွကား ထစ္ေတြအတိုင္း ဒလိမ့္ေကာက္ျပုတ္က်ကာ လက္က်ိုးသြားခဲ့ပာတယ္။



၃) သင့္အတြက္ဒီေန့ဟာသိပ္ျပီးဆိုးရြားေနတုန္းပဲလား။
        အလက္ဇဂားျပည္နယ္တဝိုက္အက္ဇြန္ဝဲလ္ဒပ္စ္ေရနံယိုစိမ့္မွုေဘးကေနပင္လယ္ဖ်ံတစ္ေကာင္ကိုကယ္တင္ျပီး ျပန္လည္ျပုစုေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့စ၇ိတ္ဟာေဒာ္လာ၈၀၀၀၀ ေလာက္ရွိပာတယ္။ဒီလိုအကုန္က်ခံကယ္တင္ထားတဲ့ပင္လယ္ဖ်ံႏွစ္ေကာင္ကိုသဘာဝပင္လယ္ျပင္ထဲကို ျပန္လြတ္ေပးတဲ့အခမ္းအနားမွာလာေရာက္ၾကည့္ရွုသူရဲ့လက္ခုပ္ၾသဘာသံေတြနဲ့ ျပည့္လိုု့ေနပာတယ္။မိနစ္ပိုင္းေလးမွာပဲပင္လယ္ေဝလငါးၾကီးေတြေရာက္လာျပီးဖ်ံနွစ္ေကာင္ကိုလာစားသြားတာကိုရွင္းရွင္းလင္းျမင္လိုက္ရပာတယ္။

၄) ဒီေန့သိပ္ကံဆိုးတယ္ထင္ေနေသးလား။
            အမ်ိုးသမီးတစ္ဦးဟာ အိမ္ျပန္အေရာက္မွာ ခါးမွာဝာယာၾကိုးလုိဟာမ်ိုးကို ပတ္ျပီး လ်ွပ္စစ္မီးဖိုနားမွာတြန့္လိမ္ေကာက္ေကြးျပီးကေနတဲ့သူမေယာက်ၤားကိုျမင္ေတာ့လန့္ျပီးအနီးနားမွာရွိနဲ့သစ္သားတုတ္ကို
ယူျပီးအားနဲ့ရုိက္ဖယ္လိုက္တာလက္ေမာင္းၾကိုးက်ိုးပာေလေရာ။ဒီမတိုင္ခင္ကေတာ့သူ့ေယာက်ၤားဟာWalkman ေလးကိုနားေထာင္ေနတာပာ။

၅) ဒီေန့သိပ္ကံဆိုးလြန္းတယ္ထင္ေနေသးလား။
  တိရိစၦာန္အခြင့္အေရးအတြက္ဆနၵျပသူနွစ္ေယာက္ဟာဂ်ာမနီဘြန္းျမို့မွာရွိတဲ့သားသတ္၇ံုနားမွာနြားတြကိုရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္မွုအတြက္ဆနၵျပေနၾကပာတယ္။ရုတ္တရက္နြားေလွာင္ရံုကအကာေတြျပိုက်ျပီးနြားအေကာင္၂၀၀၀ ေလာက္တရၾကမ္းလြတ္လာကာဆနၵျပေနတဲ့ပုဂၢုိလ္နွစ္ေယာက္ကိုအညာအတာကင္းမဲ့စြာပဲအသက္ထြက္ေအာင္ တက္နင္းသြားပာေတာ့တယ္။


၆)ဘာလဲ။ ဒီေန့သိပ္ျပီး ကံနိမ့္တယ္လို့ထင္ေနေသးလား။
          'ေကရာနာဂ်က္' ဆိုတဲ့ အီရတ္အၾကမ္းဖက္သမားတစ္ဦးဟာ ဗံုးတပ္ထားတဲ့ စာကို စာပို့ခမေလာက္မငွနဲ့တြဲျပီး ပို့လုိက္မိပာတယ္။ အဲဒီစာဟာ 'ေပးပို့သူထံျပန္ပို့ရန္'ဆိုတဲ့တံဆိပ္ေလးနဲ့သူ့ဆီကို ျပန္ရာက္လာခဲ့ ပာတယ္။ ဗံုုးပာတာကိုေမ့ျပီး သူဖြင့္လိုက္ေတာ့ တစစီေပာက္ကြဲသြားပာေတာ့တယ္။  ကယ္..ခင္ဗ်ားတို့ ဒီပုဂၢိုလ္ေတြေလာက္ ကံမဆိုးေသးဘူးလို့ထင္ပာတယ္။ :) :)


ွSource: Different Pieces of Short Stories From Webs

Saturday 12 November 2011

"အိုင္ဒီယာတစ္ခုေမြးဖြားျခင္း"

                                            အိုင္ဒီယာတစ္ခုေမြးဖြားျခင္း

            ေဟာဒီသံစံုတီးဝိုင္းၾကီးကထြက္ေပာ္လာတဲ့ တီးလံုးသံကို ဒီေန့တနဂၤေႏြေန့ မြန္းလြဲပိုင္းမွာ နိုင္ငံအနွံ့ကလူေတြ နားေထာင္ေနမွာပာ။ ေရဒီယိုဟာ ဒီတီးလံုးသံကို ကမ႓ာတဝန္းက ေနရာတိုင္းကို   ေရာက္ေအာင္ပို့ေဆာင္ေပးနိုင္စြမ္းရွိပာတယ္။
            ဒီလိုလုပ္နိုင္ဖို့အတြက္လူေတြဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေစာင့္္ခဲ့ၾကရသလဲ? မွတ္တမ္းေတြအ ရေတာ့ ေရဒီယိုဆိုတဲ့ကိရိယာကို တီထြင္  အသံုးျပုနိုင္ခဲ့တာ နွစ္တစ္ရာေလာက္ရွိပာျပီ။ သို့တေစ ဒီထက္ထဲထဲဝင္ဝင္ေလ့ လာၾကည့္လို္က္ရင္ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ေပာင္း ၂၅၀၀၊ တနည္းေျပာရင္ ဘီစီ ၆၀၀ ေလာက္ကစခဲ့ တယ္ လိို့ျမင္နိုင္ပာတယ္။ တကယ္ကို မေရရာလွတဲ့ အေတြးေလးတစ္ခု ကပဲစခဲ့ တာပာ။ ဘီစီ ၆၀၀ ခန့္မွာ ဂရိ အေတြးအေခာ္ပညာရွင္ "Thales of Miletus" က ပယင္းကိုပြတ္တိုက္ လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပာ္လာတဲ့စြမ္းအားတစ္မ်ိုးဟာ ေကာက္ရိုးမွ်င္ေလးေတြကို လာကပ္ေစနိုင္တယ္ဆိုတာကို ေတြ့၇ွိခဲ့ပာတယ္။
             ေနာင္နွစ္ေပာင္း ၂၂၀၀ အၾကာမွာ "Elizabeth" ဘုရင္မၾကီးရဲ့ သမားေတာ္လည္းျဖစ္တဲ့ 'SirWilliam Gilbert' က ဒီအေတြးကိုနဲနဲထပ္ခ်ဲ့ေတြးျပီး စမ္းသပ္မွုေတြလုပ္ျပီးတဲ့ အခာမွာ ဒီျဖစ္စဥ္ကို လ်ွပ္စစ္ဓာတ္'Electricity'လို့ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ပာတယ္။၆နွစ္အၾကာမွာလ်ွပ္စစ္ဓာတ္ထုတ္လုပ္ေပးနိုင္တဲ့စက္ကိုဂ်ာမန္လူမ်ိုး 'Otto Van Guericke'က တီထြင္ ျပုလုပ္ခဲ့ပာတယ္။ 
             ေနာက္ထပ္နွစ္ေပာင္း ၁၀၀ အၾကာမွာေတာ့ 'Benjamin Franklin' ကလ်ွပ္စစ္ဓာတ္ အဖိုနဲ့ အမ ကိုရွာေတြ့ခဲ့ျပီး မိုးၾကိုးပစ္ျခင္းသည္ လ်ွပ္စစ္ျဖစ္စဥ္သာျဖစ္္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပခဲ့ပာတယ္။ ၁၈၂၀ ခုနွစ္ မွာေတာ့ ဒိန္းမတ္လူမ်ိုး 'Oersted' က လ်ွပ္စစ္ဓာတ္သည္ သံလိုက္ဓာတ္ကိုလည္း ေပးစြမ္းနိုင္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပျပန္ပာတယ္။ မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ 'Faraday' ဟာ စမ္းသပ္မွုေတြက တဆင့္ လ်ွပ္စစ္ေမာ္တာရဲ့ အေျခခံတေဘာတရားကို ၇ွာေဖြေတြ့ရွိခဲ့ပာတယ္။
             Faraday ေနာက္ 'Morse'   'Bell' တို့ဟာ ဒီအိုင္ဒီယာကို တယ္လီဂရပ္ နဲ့ တယ္လီဖုန္းတို့လို
ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းေတြအျဖစ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ၾကတယ္။ "Edison" ကေတာ့ ဒီအိုင္ဒီယာ
ကို ပိုျပီးေတာက္ေျပာင္ေစခဲ့ျပီး ကမၻာၾကီးကို ထြန္းလင္းေစခဲ့ပာတယ္။ Marconi နဲ့ deForest တုိ့ကေတာ့ 'Morse' 'Bell' တို့ထက္သာလြန္တဲ့ ေရဒီယိုဆိုတဲ့အရာကို အုပ္ျမစ္ခ်ေပးခဲ့ပာတယ္။
             တကယ္ေျပာခ်င္တာက အခုမွစတာပာ။ ျပန္ၾကည့္လုိုက္ရင္ ႏွစ္ေပာင္း ၂၅၀၀ ေလာက္ကို ဒီ
လ်ွပ္စစ္ဆိုင္ရာ အၾကံဥာဏ္ၾကီးက ၾကီးၾကီးလာပာတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒီလိုျဖစ္လာရျခင္းဟာ ခ်က္က် လက္က် စဥ္းစားေတြးေခာ္ခဲ့တဲ့ လူနဲစုေလးတစ္စုက (ဂရိ၊ အဂၤလိပ္၊ ဂ်ာမန္၊ ဒိန္းမတ္၊ အေမရိကန္နဲ့ အီတလီ) ျပုစုပ်ိုးေထာင္ျပီး ရွင္သန္ၾကီးထြားေအာင္လုပ္ေဆာင္ ခဲ့လုိ့တာျဖစ္တယ္။ ဒီပုဂၢိုလ္ေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္မသိၾကေပမယ့္ တစ္ေခတ္ထဲေလာက္မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့လူေတြမ်ားပာ     တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆၀၀ ဘီစီေလာက္က အသံုးမက်ေလာက္တဲ့ အိုင္ဒီယာေသးေသးေလးဟာ ကမၻာၾကီး၇ဲ့မ်က္နွာစာနဲ့ လူေတြရဲ့ စေလ့စရိုက္ေတြကိုပာေျပာင္းလဲေစတဲ့အထိ တကယ္ကိုၾကီးထြားလာခဲ့ ပာတယ္။
    ဒီလိုမျဖစ္စေလာက္ အေကာင္အထည္မျမင္ရတဲ့ အိုင္ဒီယာေတြရဲ့ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ကဒီမွာလာပာျပီ။သူတို့စျဖစ္ျပီဆိုတာနဲ့ဖ်က္ဆီးလို့မရေလာက္ေအာင္ပာပဲ။စစ္ပြဲေတြ၊ ေ၇ာဂာကဒ္ဆိုးေတြ၊ ဖိနွိပ္ညင္းပန္းမွုေတြေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေတြ ျမင္ကြင္းကေန ခဏေလာက္ေပ်ာက္သြားနိုင္ေပမယ့္ကမၻာၾကီးရဲ့ အျခားတစ္ဖက္မွာ ဒာမွမဟုတ္ တျခားလူတစ္ေယက္ရဲ့ဦးေႏွာက္ထဲမွာအျမဲလိုလိုျပန္အသက္ဝင္လာပာတယ္၊ ရွင္သန္ၾကီးထြားလာၾကပာတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားၾကည့္လို့မရေပမယ့္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္က 'Schubert' မွာ ၇ွိခဲ့ဖူးတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ့ နီးနီးစပ္စပ္တူတဲ့ စိတ္အေျခအေနမိ်ုးျဖစ္ လာျပီး မျပီးဆံုးလိုက္တဲ့ သံစံုေတးသြားေလးရဲ့ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ကို ခ်ေရးသြားပာ လိမ့္မယ္။
    ကမၻာၾကီးရဲ့သမိုင္းမွာ လူေထာင္ဂဏာန္းေလာက္ကပဲ ဒီလိုအေတြးစကို ထြန္ယက္ပ်ိုးေထာင္ ခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ဒီလိုစဥ္းစားေတြးေခာ္တတ္တဲ့လူ၁၅၀၀ေလာက္သာမရွိခဲ့ရင္ကၽြန္ေတာ္တို့ ေက်ာက္ဂူေတြထဲမွာပဲ ေနေကာင္းေနၾကအံုးမွာပာ။
     ဒီလိုလူမ်ိုးေတြ နဲေနခဲ့တာ တို့ဘာမ်ားတတ္နိုင္မွာလဲလို့ ေျပာေကာင္းေျပာေနမိမွာပာ။ ဒီလိုလူ မ်ိုးတစ္ခာတစ္ခာ ေပာ္လာေအာင္ေစာင့္ေနရံုေပာ့။ဒီလိုေတာ့ဘယ္ဟုတ္အံုးမလဲ။တျခားလူေတြကိုပညာတတ္ေအာင္သင္ေပးလို့ရသလိုမ်ိုး ေတြးေခာ္တတ္သူေတြျဖစ္လာေအာင္ျပုစုပ်ိုးေထာင္ေပးလို့ရပာတယ္။ဘယ္သူမွတေယာတီးတာကိုမေလ့က်င့္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ၾကီးက်ယ္တဲ့တေယာပညာ၇ွင္ေတြဘယ္ရွိလာပာေတာ့မလဲ။ ေလ့က်င့္ျခင္းအားျဖင့္ ေတြးတတ္သူေတြ ျဖစ္လာနိုင္ပာတယ္။
            နဂုိကေတြးတတ္ခဲ့တဲ့သူေတြလည္းသန္းေပာင္းမ်ားစြာေသာလူေတြနဲ့အတူပ်င္းရိတဲ့စိတ္နဲ့ေက်
နပ္တင္းတိမ္ေနၾကပာတယ္။ဒီလူေတြဟာလြယ္လြယ္ေတြးတတ္ၾကတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။သူတုိ့ကိုအိုင္ဒီယာတစ္ခုေလာက္ ခ်ျပလိုက္ရင္ ေမးခြန္းေလးေတြ ျပန္ေမးမယ့္အစားအလြယ္တကူပဲလက္ခံလိုက္တတ္ၾကတယ္။ဒာဟာတကယ့္ကိုအႏၱရာယ္ရွိပာတယ္။အထူးသျဖင့္လြဲမွားတဲ့အိုင္ဒီယာ ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ေပာ့။
 သန္းေပာင္းမ်ားစြာတဲ့လူေတြဟာလြဲမွားတဲ့အိုင္ဒီယာၾကီးနဲ့သိမ္းသြင္းခံထားရတဲ့အတြက္ကၽြန္ေတာ္တို့ဟာဆိုးရြားတဲ့စစ္ပြဲၾကီးေတြကိုနြဲေနၾကရတာပာ။ဒီလိုလြဲမွားတဲ့တိုက္ပြဲေတြအတြက္အသံုးျပုေနရတဲ့စြမ္းအားေတြကိုတေန့ေန့မွာကၽြန္ေတာ္တို့ဟာမွန္ကန္ျပီးအက်ိုး၇ွိတဲ့အိုင္ဒီယာတြအတြက္ပဲအသံုးခ်နိုင္ဖို့ကၽြန္ေတာ္ေမ်ွာ္လင့္ေနတုန္းပာပဲ။        

                                                                                                                     
Original: Radio talk By Charles F. Kettering (1959)

P.S :  ၁၉၅၉ ေလာက္ကဆိုေတာ့ computer, Internet, Mobile Phone & iProducts အေၾကာင္းေတြမပာဘူးေပာ့... Version ေျပာင္းေရးရင္ေတာ့ Steve Jobs ၾကီးပာလိမ့္မယ္ထင္တယ္ေနာ္ :)