Monday 19 December 2011

"အတိတ္ ပစၥုပၸန္နဲ့ အနာဂတ္"

        ကိုယ္တိုင္မျမင္နုိင္ေပမယ့္ မွတ္တမ္းေတြအရသိရတဲ့ပေဝသဏီက ဘိုးဘြားေတြရဲ့ဘဝ၊လက္ရွိေတြ့
ၾကံုေနရတဲ့မ်က္စိေရွ့ကဘဝနဲ့ ေနာက္ေနာင္ကၽြန္ေတာ္လိုက္မျမင္လိုက္မခံစားနိုင္မဲ့ဘဝေတြအေၾကာင္းကိုေမွးစက္
မေပ်ာ္တဲ့ညတစ္ညမွာ စိတ္ကူးေတြနဲ့ခိုင္းနွိုင္းၾကည့္မိျပန္တယ္။မနက္မိုးလင္းလို့လက္က်န္စားစရာေလးေတြ
စားျပီးေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲမွာကိုတြတ္ပီလိုမေရမရာအမဲရွာလိုက္၊သဘာဝကေပးတဲ့မိုးလံုေလလံုဆြစ္ဟုမ္းဂူေလးထဲ
ကိုျပန္လာျပီးစားလို့ရတဲ့အပိုင္းကိုကင္စား၊ဝတ္စရာရမဲ့သားရဲသားေရကိုေနလွမ္းလိုက္၊ ေရၾကည္ရာျမက္နုရာ
ဟိုနားေရြွ့ေနဒီနားေရြွ့ေနလုိက္၊တခာတေလလည္းက်ားျခေသ့ၤလိုက္ေတာ့နြားေျပးဝက္ေျပး ေျပးလိုက္နဲ့၊မီးကို
ရွာေတြ့ျပီးမွနဲနဲေလာက္ပိုအရသာရွိလာမဲ့အစားအေသာက္ေလးေတြစားေသာက္ခဲ့ရတဲ့ ေအာ္..ဟိုးေရွးေရွးကေန့ရက္
ေတြ။ပန္းေလးတစ္ပြင့္ကိုလက္ကမကိုင္နိုင္ရွာလို့မရည္ရြယ္ပဲဆံနြယ္ေတြၾကားမွာထိုးထားမိတဲ့မိန္းကေလးတစ္
ေယာက္ကိုျမင္လိုက္ရတာ အဲဒီကာလကပုရိသေတြအတြက္ထူးျခားတဲ့ရင္ခုန္သံတစ္ခုနွိုးထလာေစနိုင္ပာ့
မလား။နူးည့ံတဲ့အၾကင္နာအၾကည့္ဆိုတာမ်ိုးကိုအဲဒီအခ်ိန္တုန္းကဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ဖြင့္မလဲဆိုတာကို....


           ပစၥုပၸန္ကိုတည့္တည့္ၾကည့္ဖို့မ်က္လံုးအစံုကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ပထမဆံုးျမင္လိုက္ရတာအက္ဒီဆင္ကမ
ကထျပုခဲ့တဲ့အျဖူေရာင္မီးလံုးေလး။ မလွမ္းမကမ္းကအခန္းေထာင့္မွာရွပ္ေဒာင္းလုပ္ပါေတာ့လို့ျငီးျငူေနတဲ့
ဘီလ္ဂိတ္ရဲ့ျပူတင္းေပာက္ကိုအမွီတဟဲျပုရင္းအသက္ဆက္ေနရတဲ့နုတ္ဘုတ္ဆိုတဲ့မေလာက္ေလးမေလာက္စား
အရြယ္ကိရိယာေလး။ဒာကိုလူသားေတြရဲ့ဖန္တီးမွုေတြထဲကအေကာင္းဆံုးေသာအရာတစ္ခုလို့တခ်ို့ေတြက
လည္းတီးတိုးေလးသမုဂ္ေနျပန္တယ္။အင္တာနက္နဲ့ဒီအရုပ္ေလးေပာင္းေပးလိုက္တဲ့အခာမွာေတာ့ဂ်င္နီရဲ့မီးခြက္
ေလးကိုရလိုက္တယ္လို့ထင္ရေလာက္ေအာင္ျပီးျပည့္စံုေနသေယာင္။စားစရာမွာလို့ရတယ္၊ဝတ္စရာဝယ္လို့ရ
တယ္၊အိမ္ဝယ္ကားဝယ္လို့ရတယ္၊သီးခ်င္းေလးေတြနဲ့လြမ္းလို့ရတယ္၊ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္းငိုခ်င္ငိုလို့ရေသးတယ္
ေနာက္ဆံုးၾကံတတ္ရင္အာရကီေလးပာရွာလို့ရတယ္။မယံုရင္'မခ္ဇူကာဘတ္' ကိုေမးၾကည့္ပိုက္ဆံရွာရလြယ္
သလားလို့။ :)
           
            ဒာေတြအကင္းပဲရွိေသးတယ္။အေနာ္ရထာတို့ဘိုးေတာ္ဘုရားတို့ဘုန္းၾကီးပာတယ္ဆို၊ နာပိုလီယံတို့
အလက္ဇနၵားတကရိတ္တို့ကမၻာၾကီးကိုသိမ္းဖို့ေလာက္ထိထူးခ်ြန္ပာတယ္ဆို၊ ဒီပုဂၢိုလ္ေတြ မာစီးဒီးတို့၊ ေလ
ယာဥ္တို့မစီးဖူးလိုက္ပာဘူး။ ထပ္ရွည္ၾကည့္ရရင္ဒီလူေတြအတြက္သိပ္လွခဲ့ပာတယ္ဆိုတဲ့စာတစ္သံေပတစ္သံ နဲ့ဖြဲ့နြဲ့ခိုင္းခဲ့တဲ့ဥယ်ာဥ္ေတြဆိုတာ ဒီေန့'ကန္ေတာ္ၾကီး' တို့'စိမ္းလန္းဆိုေျပ'တို့ေလာက္လွခ်င္မွလွမွာေပာ့..:) ကဒ္ေဘးေတြအာဏာရွင္ေတြရဲ့လူမဆန္မွုေတြကိုခဏေလာက္ေဘးဖယ္ျပီး အေကာင္းဖက္ကပဲၾကည့္ မယ္ဆိုရင္ဒီေခတ္မွာလူျဖစ္ရတာအလြန္ကံေကာင္းလို့ကိုယ္ကိုကိုယ္မွန္ထဲၾကည့္ရင္းမရမကခ်ီးမြမ္းေနလိုက္ေသး။ :P  ထိုနည္း၎ပာပဲလကမၻာေပာ္မွာခံုစြခံုစြနဲ့ေျခခ်သြားလာခဲ့တဲ့အမ္းစေရာင္းေလာက္အဲဒီဖီလင္ကိုကၽြန္ေတာ္
တို့ေတြအားလံုးနီးပားမခံစားဖူးေသးပာဘူး။
           
            ပိုပီးစိတ္ဝင္စားမိတာကအနာဂတ္သားသားမီးမီးေတြရဲ့ဘဝေန့ရက္ေလးေတြပာ။အဘိုးေရေျမး
ေလးဒီေန့လကမၻာေပာ္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ေဘာလံုးသြားကန္မလို့ ဘာမွာအံုးမလဲလို့ဆိုရင္ဆိုေနမွာေပာ့။
ကမၻာ့ဖလားဖိုင္နယ္ကိုမားစ္ျဂိုလ္ေပာ္ကအထူးတည္ေဆာက္ထားတဲ့ေနာက္ဆံုးေပာ္ကြင္းမွာက်င္းပမွာပာဆို
ရင္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ေလာက္ေတာ့လိုခ်င္မိဗ်ာ။အိမ္ျပန္လာရင္အေကာင္းဆံုးဟင္းလ်ာေတြနဲ့ၾကိုဆိုေန
တဲ့ဒုတိယအိမ္ရွင္မ ေလဒီရိုေဘာ့ကို မေမြးခင္ကတည္းကဂ်နက္တစ္နည္းပညာနဲ့သဘာဝအတိုင္းလွေအာင္
လုပ္ထားတဲ့လူသားခ်စ္ဇနီးေလးရဲ့ေဘးမွာေတြ့ခ်င္ေတြ့ရမွာေပာ့။ :) နင္းနွိပ္ေပးဖို့၊ေသာက္တိုမယ္ရခိုင္းဖို့
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ေလဒီရိုေဘာ့ရွိသလို ၾကင္နာဇနီးေလးအတြက္ေတာ့ မစၥတာရိုေဘာ့ေလးရွိရမွာေပာ့
ေနာ္။ ဒာမွမဟုတ္လည္းကမၻာေပာ္မွာေတာ့လူေတြသာေနျပီး ရိုေဘာ့ေတြကိုေတာ့တျခားျဂိုလ္ကသယံဇာတ
ေတြကိုသြားယူ အေခ်ာသတ္ျပီးမွ အသံုးလိုမွဒီကိုပို့လာခိုင္းလို့လည္းရပာေသးတယ္။
             
           လူေတြတစ္ေန့ၾကရင္ Wall E ဆိုတဲ့ဇာတ္ကားထဲကလိုမ်ားျဖစ္လာမလား။ Star War ထဲကလို
တျခားျဂိုလ္သားေတြနဲ့ အာကာသတိုက္ပြဲေတြနြဲေနရမလား။ ဒီေနရာမွာစဥ္းစားမိတာကတျခားျဂိုလ္မွာ
လူလိုဥာဏ္မ်ားတဲ့သတၱဝာရွိမရွိဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့စၾကဝဠာရဲ့တစ္ေနရာရာမွာေတာ့ရွိေနမယ္
ထင္မိတာပဲ။ ကမၻာနဲ့အလားသဏၰာန္တူတဲ့ျဂိုလ္ေတြကိုကေန့မွာေတာင္ေတြ့လာရျပီမဟုတ္ပာေလာ။'တယ္
လီေပာ့' ဆိုတာတကယ္ျဖစ္လာနိုင္တဲ့ေန့ၾကရင္ျဂိုလ္ေတြတစ္ခုျပီးတစ္ခု ပတ္ေမြတာေပာ့ေနာ္။
        
          ေနာက္ဆံုးစဥ္းစားမိတာကေတာ့ေနာင္ေခတ္လူေတြသက္တမ္းဘယ္ေလာက္ထိေနၾကရမလဲဆိုတာ
ပာပဲ။ Regenerative medicine ရဲ့အစြမ္းဘယ္ေလာက္ရွိမလဲဆိုတာျမင္ၾကရပာလိမ့္မယ္။ Cloning ဒီထက္ေအာင္ျမင္ျပီး တရားဝင္ခြင့္ျပုလိုက္တဲ့တစ္ေန့ၾကရင္ ကိုယ္အတြက္လိုအပ္မယ့္ကိုယ္လက္ အဂာၤေတြကို ကိုယ့္ရဲ့ငယ္ရြယ္တဲ့ကိုယ္ပြားေလးကေနလိုသလိုထုတ္ယူအစားထိုးနိုင္တဲ့အထိျဖစ္လာမလား။
Morality & Ethics ပိုင္းကိုေတာ့ခဏေမ့ထားၾကတာေပာ့။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို့ကို 'ကၽြန္ေတာ္' လို့သိခြင့္ေပးထားတဲ့ ဒီဦးေနွာက္ၾကီးကိုဘယ္လိုငယ္ရြယ္ေအာင္ျပန္လုပ္မလဲဆိုတာအခက္ခဲဆံုးျဖစ္ မယ္ထင္မိတယ္ဗ်။ ဟို clone ရဲ့ဦးေနွာက္ကိုဒီလက္ရွိ body မွာလာတြဲလိုက္ရင္ ကၽြႏ္ေတာ္ေသတာနဲ့သိပ္မထူးဘူး။ ဒီဦးေနွာက္ကို ဟို clone ရဲ့ body မွာသြားတြဲလည္း ဒီဦးေနွာက္အို ကဘယ္ေလာက္ပိုခံမလဲမေသခ်ာပာဘူး။သိပ္အၾကာၾကီးေနရရင္ေရာေလာကၾကီးကျပင္းစရာၾကီးမ်ားျဖစ္လာမလား။ လူမဆန္တဲ့လူေတြအလြန္အသက္ရွည္သြားရင္ဒီကမၻာၾကီးေတာ့မေတြးဝံ့စရာပဲ။:) မေသေဆးရွာခဲ့တဲ့ေရွးက ဘုရင္ေတြဥာဏ္မရွိဘူး... မေတာ္လို့ေသခ်င္ေနပာျပီ ဘယ္လိုမွမေသနိုင္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အဲဒီဒုကၡက ေလာကမွာအဆိုးဆံုးဒုကၡျဖစ္သြားနိုင္တယ္။ :D
             ဦးေနွာက္ေတာင္နဲနဲရွုံ႕သြားျပီးလားမသိဘူး... အခုေတာ့ ခဏတာေသျခင္းနဲ့ ၇နာရီေလာက္ေသ လိုက္ပါအံုးမယ္ဗ်ို့.. :)
                                                                                                               7pm

Saturday 26 November 2011

"လူနွင့္ လူျဖစ္ရျခင္း၏ေနာက္ကြယ္တြင္"

         မနက္မိုးလင္းလို့ မ်က္လံုးနွစ္လံုးဖြင့္ရာကစလိုက္တဲ့ တစ္ေန့တာဟာဒီလိုနဲ့ပဲမ်က္လံုးနွစ္လံုးျပန္မွိတ္ဖို့
အခ်ိန္ကိုေရာက္လို့လာပာျပီ။စားမယ္ေသာက္မယ္လုပ္စရာရိွတာေလးေတြကိုလုပ္လိုက္မယ္။ၾကိုးစားသင့္တန္
ၾကိုးစားေပ်ာ္သင့္တန္ေပ်ာ္ငိုစရာရွိတာလည္းငို၊ဒီလိုနဲ့ပဲနွစ္ေတြကုန္လာခဲ့ၾကတာပာ။ ေနသင့္တဲ့နွစ္ေတြသက္
တမ္းတိုးလို့မရေတာ့ တဲ့အခ်ိန္ထိအေကာင္းဆံုးလို့ထင္ရတဲ့ အရာေတြအတြက္လံုးခ်ာလိုက္ရင္းနဲ့ပဲ ဘဝကို ကုန္ခဲ့ၾကတဲ့သတၱဝာတို့မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ပာပဲ။ဇာတ္လမ္းေပာင္းမ်ိုးစံုကၾကိုးေပာင္းအေသေခ်ၤနဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တို့ေနတဲ့ဤကမၻာေျမၾကီးဟာအေရာင္အေသြးစံုလင္လြန္းလွပာတယ္။ဒီလိုအရာအားလံုးကိုသိျမင္ခံစားခြင့္ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာရတာကိုပဲ အေတာ္ေလးကိုထူးျခားကံေကာင္းေနျပီလို့ ခံယူမိပာတယ္။

         ဘဝရဲ့စာမ်က္နွာေတြထူလာတာနဲ့အမ်ွမိနစ္စကၠန့္ေတြရဲ့တန္ဖိုးေတြကလည္းတရိပ္ရိပ္နဲ့ပိုၾကီးလို့
လာပာတယ္။ဒာေတြအားလံုးဟာဘာမ်ားအထူးအဆန္းျဖစ္စရာရွိလို့တုန္းေမာင္ရင္ရယ္လို့သူေယာင္မယ္တစ္ပားက
နွေခာင္းရွံု့ေမးလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ျဖင့္ရိုးရိုးသားသားေလးပဲ၊ ဒီလူအတြက္ေတာ့သဲသဲမဲမဲကို အေရးၾကီးေနပာ တယ္လို့ရဲရဲဝင့္္ဝင့္ပဲျပန္ေျဖလိုက္မိပာလိမ့္မယ္။ရွင္ၾကီးေဂာတမကအစ ဘယ္ကစတယ္မဆိုခဲ့တဲ့သတၱဝာတို့ရဲ့
မူလဌာနကို ရွင္ၾကီးတားတဲ့ၾကားကပဲထဲထဲဝင္ဝင္လိုက္စပ္စုခ်င္ေနခဲ့မိတဲ့မလည္ရွုပ္ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္ ရဲ့နိဒာန္းကေတာ့ 'လူဘာလို့ျဖစ္ရတယ္' 'ျဗဟၼာေၾကြလို့ျဖစ္ရတယ္'။ ဟင္..'ဘူေျပာတာလဲမင္းကို' 'ငာ့ေမၾကီးေျပာတာ'ဆိုတဲ့ေဆြးေျမ့ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ၾကားကပတ္ပ်ိုေလးကိုပဲ အေၾကာင္းရွာအျပစ္ဖို့မိေတာ့တယ္။

         တကယ္တကယ္ေတာ့ဒီလိုေမးခြန္းေလးေတြကဘာနဲ့မွမတူေအာင္ ရိုးဆင္းလြန္းေပမယ့္လူ့သမိုင္းမွာ
ျပတ္သားတဲ့အေျဖတစ္ခုေပးလို့မရေလာက္ေအာင္ခက္ခဲလြန္းေနတာမထူးဆန္းေနေပဘူးလားကိုယ္ေတာ္တို့ေရ။
ပေရာဟိတ္ၾကီး ဒာဝင္ရဲ့သီအိုရီၾကီးအရေရာ မဟာေပာက္ကြဲမွုၾကီးဆိုတဲ့ယံုၾကည္မွုပေရာဂနဲ့ပာေပာင္းစပ္လုိက္
ေလေသာအခာ 'လူဘယ္ကလာ' 'ေမ်ာက္လိုဘဝကလာ' 'ေမ်ာက္လိုဘဝဘယ္ကလာ' 'ေရအိုင္ထဲကလာ' 'ေရအိိုင္ထဲကဘဝဘယ္ကလာ' 'ပိုးမြွားေသးေသးေလးေတြကလာ' ဆိုတဲ့ေတးသြားေလးရဲ့အစကို ျမည္တမ္း
နိုင္ခဲ့ပာျပီ။ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနတဲ့ဆရာမကို သားတို့ဆက္ဆိုခ်င္ေသးတယ္အတြန့္တက္ေတာ့ ဆရာမကမာယာ
နဲ့ သားတို့ 'စကားနဲရင္ပတၱျမားခဲ' ဆိုတာသိၾကရဲ့လား.. ကဲ ဒီေတာ့ ဒီလိုတစ္ေၾကာင္းထဲမွတ္ဆိုျပီးအတန္း
အတန္းျဖုတ္လိုက္တယ္။ဘာတဲ့... 'သက္ရွိဘယ္ကလာ သက္မဲ့ဘဝကလာ' !
         'ငာ့အေဖရဲ့စကားခ်ိုးကပိုမိုက္တယ္ကြ'..ဟုတ္လား ေပးျမည္းပာအံုး.. ေအ..'လူအစ ဗစ္ဘန္းက'..
ေပာက္ကြဲေနတဲ့မ်က္ႏွာျပင္ကေနျပူထြက္လာတဲ့သူ့ေဖၾကီးကိုေျပးျမင္ေနမိတယ္။ ဒီသီအိုရီနွစ္ခုကိုေသခ်ာ
သံုုးသပ္လိုက္တဲ့အခာ ေသခ်ာခဲ့တာတစ္ခုကေတာ့လူရယ္လို့တျဖည္းျဖည္းနဲ့ျဖစ္လာဖို့နွစ္ေပာင္း ၁၃ဘီလီယံ
ေလာက္ၾကာခဲ့ပာတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့လူျဖစ္ပာေစေတာ့ဆိုျပီး ရည္ရြယ္ရွိရွိ ဗစ္ဘန္းၾကီးေပာက္ကြဲ
ေပးလိုက္တာမဟုတ္သလို လူေတြေနပာေစေတာ့ဆိုျပီးကမၻာၾကီးတည္ရွိလာရတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာပာပဲ။ အလားတူပဲလူျဖစ္လာျပီးတဲ့အခာမွာလည္း ဟိုလူကဒာလုပ္ဖို့ ဒီလူကဒာလုုပ္ဖို့ဆိုျပီးတံဆိပ္နွိပ္လြတ္လိုက္တာ
မ်ိုးမျဖစ္နိုင္ပာဘူး။ ဗလာစာရြက္အျဖူေရာင္ေလးတစ္ရြက္လိုပဲ ကိုယ္ၾကိုက္ရာကိုခ်ေရးဖို့အခြင့္အေရးေပး
လိုက္ျခင္းပာပဲ။ ကိုယ့္နားမွာအေကာင္းစားစာရြက္နဲ့ အေကာင္းစားေဘာလ္ပင္ရွိမရွိကေတာ့ သဘာဝတရား
ကိုသာလာဘ္ထိုးထားရပာလိမ့္မယ္။ :)
      ထိုနည္း၎ပာပဲ အတၱကိုအရင္းျပုလို့ 'ငာလူျဖစ္လာရတာ ဘာလုပ္ဖို့မ်ားပာလိမ့္လို့' 'ဘဝရဲ့
အေကာင္း ဆံုးအဓိပၸာယ္က ဘာမ်ားပာလိမ့္' လို့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္တို့ေတြး ခဲ့မိဖူးပာလိမ့္မယ္။ 
 တကယ္ေတာ့ လူျဖစ္လာရျခင္းမွာ ထူးျခားတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိလွတဲ့အတြက္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိုယ္သတ္မွတ္ခ်င္တဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြသတ္မွတ္ျပီး ေမ်ွာ္မွန္းရာဆီသြားရံုမွတပားအျခားမရွိေျခ။ ေအးခ်မ္းခ်င္ရင္နိဗၺာန္
ရွာ၊ သူေဌးျဖစ္ခ်င္ရင္ေငြေနာက္လိုက္၊ မင္းသားျဖစ္ခ်င္ရင္အိုက္တင္ ဖိုက္တင္က်င့္ရံုေပာ့။ ကိုယ္နဲ့လုိက္
ဖက္ျပီးကိုယ္ေပ်ာ္ရြွင္စြာနိုင္မယ့္ဘဝသည္သာကိုယ့္အတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပာတယ္။ သံသရာကိုယံုၾကည္ သူတစ္ဦးအတြက္ကေတာ့ဒီဘဝမရေနာက္ဘဝလို့ ေမ်ွာ္လင့္နိုင္ေသးေပမယ့္ တစ္ဘဝသာရွိသည္ 
ဟုခံယူ ထားမယ္ဆိုလ်ွင္ေတာ့ထပ္ျပီးသတိေပးလိုက္ခ်င္တာက ဒီလိုဘဝေလးတစ္ခုရလာဖို့ 
နွစ္ေပာင္း ၁၃ ဘီလီယံ ၾကာတဲ့အတြက္ ပို၍တန္ဖိုးထားအသံုးခ်နိုင္ပာေစလို့....

                                                                                                                     7PM
          
          
         
         

Thursday 17 November 2011

"အိုင္းစတိုင္းလည္း မလြတ္လပ္ခဲ့ပာ"

            FBI ကေနထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ စာရြက္စာတန္းေတြအရသိရတာ ကေတာ့ အိုင္းစတိုင္းဟာ ၁၉၃၃ မွစ ၁၉၅၅ ခုနွစ္ထိ FBI ရဲ့ မ်က္ေျခမပ်က္ လ်ွို့ဝွက္ေစာင့္ ၾကည့္ျခင္းခံခဲ့ရပာတယ္။ အိုင္းစတိုင္းဟာနာဇီဝာဒ ကို ေၾကာက္ရြံ့မုန္းတီးတဲ့ အတြက္ ၁၉၃၃ ခုနွစ္မွာ ဂ်ာမနီကို စြန့္ခြာျပီး အေမရိကန္ ကိုေျပာင္းေရြွ့ ေနထိုင္ခဲ့ပာတယ္။
           ယေန့အခာမွာေတာ့ အမ်ားစုက အိုင္းစတိုင္းကို ကမၻာ့ ဥာဏ္ၾကီးရွင္ အျဖစ္ အမွတ္ရၾကပာတယ္။ ဒာေပမယ့္ သူဟာနိုင္ငံေရးမွာလည္း အနည္း အက်ဥ္းပာဝင္လွုပ္ရွားမွုရွိခဲ့ျပီး အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ့စည္းခဲ့တဲ့ အစၥေ၇းနိုင္ငံရဲ့ သမၼတအျဖစ္ကမ္းလွမ္းခံခဲ့ရေပမယ့္ ျငင္းဆန္ခဲ့ပာတယ္။
         ဒီအတြက္ေၾကာင့္ပဲသူဟာအနည္းနဲ့အမ်ားေတာ့သံသယနဲ့ ေဝဖန္ေစာင့္ၾကည့္ခံရျခင္းျဖစ္ပာတယ္။ FBIမွတ္တမ္းေတြအရJHoover ဆိုသူဟာအိုင္းစတိုင္းကိုသူလ်ွိုအျဖစ္ေဖာ္ထုတ္ေကာင္းေဖာ္ထုတ္နိုင္ဖို့အတြက္သတင္း အခ်က္အလက္ေတြကို သဲသဲမဲမဲ ရွာေဖြစုေဆာင္းခဲ့ပာေသးတယ္။ သူ US မွာေနတဲ့ တေလ်ွာက္လံုး FBI ကေနၾကားျဖတ္ ဖုန္းခိုးနားေထာင္တာေတြ၊ စာေတြတရားမဝင္ ေဖာက္စစ္တာေတြ ျပုလုပ္ခံခဲ့ပာတယ္။ Hoover ဟာ သူ့ကို ဆိုဗီယက္ သူလ်ွိုကြင္းဆက္နဲ့လည္း ပတ္သက္နိုင္တယ္လို့ယူဆခဲ့ပာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုးခဲ့လဲဆိုရင္ အိုင္းစတိုင္းရဲ့ အတြင္းေ၇းမွူးရဲ့ တူေလး ေနတဲ့အိမ္ကို ဖုန္းခိုးနားေထာင္ တဲ့ထိျဖစ္ခဲ့တယ္ လို့ဆိုပာတယ္။   

Source: http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/2033324.stm   

Sunday 13 November 2011

" ဒီေန့ သိပ္ကံဆိုးေနလား "

သင့္အတြက္ဒီေန့ဟာသိပ္ျပီးဆိုးရြားေနသလား။ဒာေလးေတြဖတ္ၾကည့္နည္းနည္းေတာ့သက္သာသြားပာမယ္ထင္ပာတယ္။

၁)ကယ္လီဖိုးနီးယားမီးသတ္အဖြဲ့ဟာေတာမီးေလာင္ထားတဲ့ေနရာမွာတစ္ခုအေလာင္းတစ္ေလာင္းကိုေတြ့ရွိထားပာတယ္။စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ေရယက္ေတြနဲ့ ေရငုပ္ဝတ္စံုအျပည့္နဲ့ျဖစ္ပာတယ္။ ရင္ခြဲစစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့သူဟာမီးေလာင္ျပီးေသဆံုးရတာမဟုတ္ပဲ ျပင္းထန္တဲ့အတြင္းဒဏ္ရာေတြနဲ့ ေသဆံုးတာျဖစ္ေၾကာင္းေတြ့ရပာတယ္။ 'သြား'မွတ္ခ်က္ေတြကလည္းသက္ေသထူေနပာတယ္။သက္ဆိုင္ရာကလည္းဝတ္စံုျပည့္ေရငုပ္သမားတစ္ေယာက္က ဘာလို့ဒီလိုေတာမီးထဲမွာလာေသေနရသလဲဆိုတာကို အပူတျပင္းစံုစမ္းပာေတာ့တယ္။ 
         ေနာက္ဆံုးသိရွိလိုက္ရတာကေတာ့ ေတာမီးေလာင္တဲ့ေန့မွာသူဟာမိုင္၂၀ေလာက္အကြာမွာရွိတဲ့ကမ္းလြန္ပင္လယ္ျပင္မွာ ေရငုပ္ေနခဲ့ပာတယ္။မီးသတ္သမားေတြဟာမီးအျမန္ျငိမ္းနိုင္ဖို့ေရဆြဲတဲ့ပုန္းၾကီးေတြပာတဲ့ရဟတ္ယာဥ္ေတြကိုအကူေခာ္ျပီးပင္လယ္ကေရေတြကိုခပ္၊ မီးရွိတဲ့ေနရာမွာ လာသြန္ေစပာတယ္။
     ဒီေလာက္ဆိုမွန္းဆလို့ရေလာက္ျပီထင္ပာတယ္။ ေစာနကပဲပင္လယ္ထဲမွာေရငုပ္လို့။သိပ္မၾကာပာဘူးေလထဲေပ၃၀၀ေလာက္
ကေရပံုးၾကီးမွာယက္ကန္ယက္ကန္နဲ့။ တခ်ို့ေန့ေတြမွာေတာ့အိမ္ကအိပ္ယာထဲမွာပဲေကြးေနတာကပိုေကာင္းပာလိမ့္မယ္။

                                                      ငမန္းလိုက္ရင္ေတာင္ ကံေကာင္းရင္လြတ္အံုးမွာ

၂) သင့္အတြက္ဒီေန့ဟာသိပ္ျပီးဆိုးရြားေနပာေသးသလား။
         ေပာ္တီကိုေအာက္မွာလူတစ္ေယာက္သူ့ရဲ့ဆိုင္ကယ္ေပာ္မွာအလုပ္ရွုပ္ေနတယ္၊မိန္းမလုပ္သူကေတာ့အနီးမွာ၇ွိေနတယ့္မီးဖိုထဲမွာ။အင္ဂ်င္ကိုစက္နိုးစမ္းေနတုန္းမေတာ္တဆဂီယာခ်ာ္ျပီးဝင္ပာေလေရာ။လူၾကီးကဆိုင္ကယ္လက္ကိုင္မွာတန္းလန္းၾကီးခ်ိတ္ျပီး ေပာ္တီကိုနားကမွန္တံခားကိုေျပးေစာင့္ပာေတာ့တယ္။မွန္ကြဲသံေတြကိုၾကားေတာ့မိန္းမကအေျပးအလြွားထြက္ၾကည့္တဲ့အခာ ေယာက်ၤားမွာဒဏ္ရာေတြေသြးေတြနဲ့။အဲဒီမွာလူနာတင္ကားေခာ္အိမ္ရွိရာကုန္းျမင့္ေလးကေန ေလွကားထစ္ေတြအတိုင္းဆင္းသြားျပီး ေရာက္လာတဲ့အေရးေပာ္ျပုစုေရးဝန္းထမ္းေတြကိုေတြ့ျပီး ေယာက်ၤားရွိတဲ့ေနရာဆီကိုေခာ္လာခဲ့တယ္။သူမရဲ့ေယာက်ၤားကိုဝန္ထမ္းေတြကားေပာ္တင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာသူမဆိုင္ကယ္ကိုတည့္ျပီးအျပင္ကိုထုတ္ထားလိုက္တယ္။ဖိတ္စင္သြားတဲ့ဓာတ္ဆီေတြကိုလည္းတစ္ရွူးနဲ့ခပ္ျမန္ျမန္ပဲသုတ္လိိုက္ျပီးအိမ္သာထဲပစ္ထားလိုက္တယ္။
         ေဆးကုသျပီးျပန္လာေတာ့လူၾကီးက ေၾကမြေနတဲ့မွန္တံခားနဲ့ထိခိုက္သြားတဲ့သူ့ရဲ့ဆိုင္ကယ္ေလးကိုလိုက္စစ္လိုက္ေသးတယ္။ ျပီးေတာ့အိမ္သာထဲမွာကိစၥေလးရွင္းရင္စီးကရက္ေလးနဲ့သူ့ကိုယ္သူနွစ္သိမ့္ေနလိုက္တယ္။ထေတာ့မယ္ဆိုျပီး ေဆးလိပ္ကိုပစ္ထည့္ဖင္ေလးၾကြလိုက္တဲ့အခ်ိန္။
         ဝုန္းဒိုင္းနဲ့ ေယာက်ာၤးရဲ့ေအာ္သံၾကားေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ကေနေျပးလာၾကည့္တဲ့အခာအိမ္သာၾကမ္းေပာ္
မွာေအာက္ပိုင္းဗလာ၊ဖင္ ေပာင္ျခံမွာမီးေလာင္ဒဏ္ရာေတြနဲ့လဲေနတဲ့အိမ္ဦးနတ္သူ့မိန္းမကိုေတြ့လို္က္ရတယ္။
ဒါနဲ့ပဲ ေနာက္တစ္ခာ ေဆးရံုကားေခာ္ရျပန္တယ္။ ေစာနက ဝန္းထမ္းေတြပဲ ျပန္ေရာက္လာတာပာပဲ။ လူနာကိုထမ္းစဥ္ေပာ္တင္ ေလွခားေလးအတိုင္းဆင္းလာတုန္းမယားျဖစ္သူကိုဘယ္လို္လုပ္ျပီးမီးေလာင္သြြားတဲ့
အေၾကာင္းေမးလိုက္ေတာ့သူမက ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုရွင္းျပလိုက္တယ္။ဒီမွာတင္သူတို့ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာၾကရင္း တစ္ေယာက္ကသတိလြတ္ေျခေခ်ာ္သြားျပီး လူနာခမ်ာ လက္က်န္ေလွကား ထစ္ေတြအတိုင္း ဒလိမ့္ေကာက္ျပုတ္က်ကာ လက္က်ိုးသြားခဲ့ပာတယ္။



၃) သင့္အတြက္ဒီေန့ဟာသိပ္ျပီးဆိုးရြားေနတုန္းပဲလား။
        အလက္ဇဂားျပည္နယ္တဝိုက္အက္ဇြန္ဝဲလ္ဒပ္စ္ေရနံယိုစိမ့္မွုေဘးကေနပင္လယ္ဖ်ံတစ္ေကာင္ကိုကယ္တင္ျပီး ျပန္လည္ျပုစုေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့စ၇ိတ္ဟာေဒာ္လာ၈၀၀၀၀ ေလာက္ရွိပာတယ္။ဒီလိုအကုန္က်ခံကယ္တင္ထားတဲ့ပင္လယ္ဖ်ံႏွစ္ေကာင္ကိုသဘာဝပင္လယ္ျပင္ထဲကို ျပန္လြတ္ေပးတဲ့အခမ္းအနားမွာလာေရာက္ၾကည့္ရွုသူရဲ့လက္ခုပ္ၾသဘာသံေတြနဲ့ ျပည့္လိုု့ေနပာတယ္။မိနစ္ပိုင္းေလးမွာပဲပင္လယ္ေဝလငါးၾကီးေတြေရာက္လာျပီးဖ်ံနွစ္ေကာင္ကိုလာစားသြားတာကိုရွင္းရွင္းလင္းျမင္လိုက္ရပာတယ္။

၄) ဒီေန့သိပ္ကံဆိုးတယ္ထင္ေနေသးလား။
            အမ်ိုးသမီးတစ္ဦးဟာ အိမ္ျပန္အေရာက္မွာ ခါးမွာဝာယာၾကိုးလုိဟာမ်ိုးကို ပတ္ျပီး လ်ွပ္စစ္မီးဖိုနားမွာတြန့္လိမ္ေကာက္ေကြးျပီးကေနတဲ့သူမေယာက်ၤားကိုျမင္ေတာ့လန့္ျပီးအနီးနားမွာရွိနဲ့သစ္သားတုတ္ကို
ယူျပီးအားနဲ့ရုိက္ဖယ္လိုက္တာလက္ေမာင္းၾကိုးက်ိုးပာေလေရာ။ဒီမတိုင္ခင္ကေတာ့သူ့ေယာက်ၤားဟာWalkman ေလးကိုနားေထာင္ေနတာပာ။

၅) ဒီေန့သိပ္ကံဆိုးလြန္းတယ္ထင္ေနေသးလား။
  တိရိစၦာန္အခြင့္အေရးအတြက္ဆနၵျပသူနွစ္ေယာက္ဟာဂ်ာမနီဘြန္းျမို့မွာရွိတဲ့သားသတ္၇ံုနားမွာနြားတြကိုရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္မွုအတြက္ဆနၵျပေနၾကပာတယ္။ရုတ္တရက္နြားေလွာင္ရံုကအကာေတြျပိုက်ျပီးနြားအေကာင္၂၀၀၀ ေလာက္တရၾကမ္းလြတ္လာကာဆနၵျပေနတဲ့ပုဂၢုိလ္နွစ္ေယာက္ကိုအညာအတာကင္းမဲ့စြာပဲအသက္ထြက္ေအာင္ တက္နင္းသြားပာေတာ့တယ္။


၆)ဘာလဲ။ ဒီေန့သိပ္ျပီး ကံနိမ့္တယ္လို့ထင္ေနေသးလား။
          'ေကရာနာဂ်က္' ဆိုတဲ့ အီရတ္အၾကမ္းဖက္သမားတစ္ဦးဟာ ဗံုးတပ္ထားတဲ့ စာကို စာပို့ခမေလာက္မငွနဲ့တြဲျပီး ပို့လုိက္မိပာတယ္။ အဲဒီစာဟာ 'ေပးပို့သူထံျပန္ပို့ရန္'ဆိုတဲ့တံဆိပ္ေလးနဲ့သူ့ဆီကို ျပန္ရာက္လာခဲ့ ပာတယ္။ ဗံုုးပာတာကိုေမ့ျပီး သူဖြင့္လိုက္ေတာ့ တစစီေပာက္ကြဲသြားပာေတာ့တယ္။  ကယ္..ခင္ဗ်ားတို့ ဒီပုဂၢိုလ္ေတြေလာက္ ကံမဆိုးေသးဘူးလို့ထင္ပာတယ္။ :) :)


ွSource: Different Pieces of Short Stories From Webs

Saturday 12 November 2011

"အိုင္ဒီယာတစ္ခုေမြးဖြားျခင္း"

                                            အိုင္ဒီယာတစ္ခုေမြးဖြားျခင္း

            ေဟာဒီသံစံုတီးဝိုင္းၾကီးကထြက္ေပာ္လာတဲ့ တီးလံုးသံကို ဒီေန့တနဂၤေႏြေန့ မြန္းလြဲပိုင္းမွာ နိုင္ငံအနွံ့ကလူေတြ နားေထာင္ေနမွာပာ။ ေရဒီယိုဟာ ဒီတီးလံုးသံကို ကမ႓ာတဝန္းက ေနရာတိုင္းကို   ေရာက္ေအာင္ပို့ေဆာင္ေပးနိုင္စြမ္းရွိပာတယ္။
            ဒီလိုလုပ္နိုင္ဖို့အတြက္လူေတြဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေစာင့္္ခဲ့ၾကရသလဲ? မွတ္တမ္းေတြအ ရေတာ့ ေရဒီယိုဆိုတဲ့ကိရိယာကို တီထြင္  အသံုးျပုနိုင္ခဲ့တာ နွစ္တစ္ရာေလာက္ရွိပာျပီ။ သို့တေစ ဒီထက္ထဲထဲဝင္ဝင္ေလ့ လာၾကည့္လို္က္ရင္ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ေပာင္း ၂၅၀၀၊ တနည္းေျပာရင္ ဘီစီ ၆၀၀ ေလာက္ကစခဲ့ တယ္ လိို့ျမင္နိုင္ပာတယ္။ တကယ္ကို မေရရာလွတဲ့ အေတြးေလးတစ္ခု ကပဲစခဲ့ တာပာ။ ဘီစီ ၆၀၀ ခန့္မွာ ဂရိ အေတြးအေခာ္ပညာရွင္ "Thales of Miletus" က ပယင္းကိုပြတ္တိုက္ လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပာ္လာတဲ့စြမ္းအားတစ္မ်ိုးဟာ ေကာက္ရိုးမွ်င္ေလးေတြကို လာကပ္ေစနိုင္တယ္ဆိုတာကို ေတြ့၇ွိခဲ့ပာတယ္။
             ေနာင္နွစ္ေပာင္း ၂၂၀၀ အၾကာမွာ "Elizabeth" ဘုရင္မၾကီးရဲ့ သမားေတာ္လည္းျဖစ္တဲ့ 'SirWilliam Gilbert' က ဒီအေတြးကိုနဲနဲထပ္ခ်ဲ့ေတြးျပီး စမ္းသပ္မွုေတြလုပ္ျပီးတဲ့ အခာမွာ ဒီျဖစ္စဥ္ကို လ်ွပ္စစ္ဓာတ္'Electricity'လို့ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ပာတယ္။၆နွစ္အၾကာမွာလ်ွပ္စစ္ဓာတ္ထုတ္လုပ္ေပးနိုင္တဲ့စက္ကိုဂ်ာမန္လူမ်ိုး 'Otto Van Guericke'က တီထြင္ ျပုလုပ္ခဲ့ပာတယ္။ 
             ေနာက္ထပ္နွစ္ေပာင္း ၁၀၀ အၾကာမွာေတာ့ 'Benjamin Franklin' ကလ်ွပ္စစ္ဓာတ္ အဖိုနဲ့ အမ ကိုရွာေတြ့ခဲ့ျပီး မိုးၾကိုးပစ္ျခင္းသည္ လ်ွပ္စစ္ျဖစ္စဥ္သာျဖစ္္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပခဲ့ပာတယ္။ ၁၈၂၀ ခုနွစ္ မွာေတာ့ ဒိန္းမတ္လူမ်ိုး 'Oersted' က လ်ွပ္စစ္ဓာတ္သည္ သံလိုက္ဓာတ္ကိုလည္း ေပးစြမ္းနိုင္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပျပန္ပာတယ္။ မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ 'Faraday' ဟာ စမ္းသပ္မွုေတြက တဆင့္ လ်ွပ္စစ္ေမာ္တာရဲ့ အေျခခံတေဘာတရားကို ၇ွာေဖြေတြ့ရွိခဲ့ပာတယ္။
             Faraday ေနာက္ 'Morse'   'Bell' တို့ဟာ ဒီအိုင္ဒီယာကို တယ္လီဂရပ္ နဲ့ တယ္လီဖုန္းတို့လို
ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းေတြအျဖစ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ၾကတယ္။ "Edison" ကေတာ့ ဒီအိုင္ဒီယာ
ကို ပိုျပီးေတာက္ေျပာင္ေစခဲ့ျပီး ကမၻာၾကီးကို ထြန္းလင္းေစခဲ့ပာတယ္။ Marconi နဲ့ deForest တုိ့ကေတာ့ 'Morse' 'Bell' တို့ထက္သာလြန္တဲ့ ေရဒီယိုဆိုတဲ့အရာကို အုပ္ျမစ္ခ်ေပးခဲ့ပာတယ္။
             တကယ္ေျပာခ်င္တာက အခုမွစတာပာ။ ျပန္ၾကည့္လုိုက္ရင္ ႏွစ္ေပာင္း ၂၅၀၀ ေလာက္ကို ဒီ
လ်ွပ္စစ္ဆိုင္ရာ အၾကံဥာဏ္ၾကီးက ၾကီးၾကီးလာပာတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒီလိုျဖစ္လာရျခင္းဟာ ခ်က္က် လက္က် စဥ္းစားေတြးေခာ္ခဲ့တဲ့ လူနဲစုေလးတစ္စုက (ဂရိ၊ အဂၤလိပ္၊ ဂ်ာမန္၊ ဒိန္းမတ္၊ အေမရိကန္နဲ့ အီတလီ) ျပုစုပ်ိုးေထာင္ျပီး ရွင္သန္ၾကီးထြားေအာင္လုပ္ေဆာင္ ခဲ့လုိ့တာျဖစ္တယ္။ ဒီပုဂၢိုလ္ေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္မသိၾကေပမယ့္ တစ္ေခတ္ထဲေလာက္မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့လူေတြမ်ားပာ     တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆၀၀ ဘီစီေလာက္က အသံုးမက်ေလာက္တဲ့ အိုင္ဒီယာေသးေသးေလးဟာ ကမၻာၾကီး၇ဲ့မ်က္နွာစာနဲ့ လူေတြရဲ့ စေလ့စရိုက္ေတြကိုပာေျပာင္းလဲေစတဲ့အထိ တကယ္ကိုၾကီးထြားလာခဲ့ ပာတယ္။
    ဒီလိုမျဖစ္စေလာက္ အေကာင္အထည္မျမင္ရတဲ့ အိုင္ဒီယာေတြရဲ့ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ကဒီမွာလာပာျပီ။သူတို့စျဖစ္ျပီဆိုတာနဲ့ဖ်က္ဆီးလို့မရေလာက္ေအာင္ပာပဲ။စစ္ပြဲေတြ၊ ေ၇ာဂာကဒ္ဆိုးေတြ၊ ဖိနွိပ္ညင္းပန္းမွုေတြေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေတြ ျမင္ကြင္းကေန ခဏေလာက္ေပ်ာက္သြားနိုင္ေပမယ့္ကမၻာၾကီးရဲ့ အျခားတစ္ဖက္မွာ ဒာမွမဟုတ္ တျခားလူတစ္ေယက္ရဲ့ဦးေႏွာက္ထဲမွာအျမဲလိုလိုျပန္အသက္ဝင္လာပာတယ္၊ ရွင္သန္ၾကီးထြားလာၾကပာတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားၾကည့္လို့မရေပမယ့္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္က 'Schubert' မွာ ၇ွိခဲ့ဖူးတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ့ နီးနီးစပ္စပ္တူတဲ့ စိတ္အေျခအေနမိ်ုးျဖစ္ လာျပီး မျပီးဆံုးလိုက္တဲ့ သံစံုေတးသြားေလးရဲ့ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ကို ခ်ေရးသြားပာ လိမ့္မယ္။
    ကမၻာၾကီးရဲ့သမိုင္းမွာ လူေထာင္ဂဏာန္းေလာက္ကပဲ ဒီလိုအေတြးစကို ထြန္ယက္ပ်ိုးေထာင္ ခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ဒီလိုစဥ္းစားေတြးေခာ္တတ္တဲ့လူ၁၅၀၀ေလာက္သာမရွိခဲ့ရင္ကၽြန္ေတာ္တို့ ေက်ာက္ဂူေတြထဲမွာပဲ ေနေကာင္းေနၾကအံုးမွာပာ။
     ဒီလိုလူမ်ိုးေတြ နဲေနခဲ့တာ တို့ဘာမ်ားတတ္နိုင္မွာလဲလို့ ေျပာေကာင္းေျပာေနမိမွာပာ။ ဒီလိုလူ မ်ိုးတစ္ခာတစ္ခာ ေပာ္လာေအာင္ေစာင့္ေနရံုေပာ့။ဒီလိုေတာ့ဘယ္ဟုတ္အံုးမလဲ။တျခားလူေတြကိုပညာတတ္ေအာင္သင္ေပးလို့ရသလိုမ်ိုး ေတြးေခာ္တတ္သူေတြျဖစ္လာေအာင္ျပုစုပ်ိုးေထာင္ေပးလို့ရပာတယ္။ဘယ္သူမွတေယာတီးတာကိုမေလ့က်င့္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ၾကီးက်ယ္တဲ့တေယာပညာ၇ွင္ေတြဘယ္ရွိလာပာေတာ့မလဲ။ ေလ့က်င့္ျခင္းအားျဖင့္ ေတြးတတ္သူေတြ ျဖစ္လာနိုင္ပာတယ္။
            နဂုိကေတြးတတ္ခဲ့တဲ့သူေတြလည္းသန္းေပာင္းမ်ားစြာေသာလူေတြနဲ့အတူပ်င္းရိတဲ့စိတ္နဲ့ေက်
နပ္တင္းတိမ္ေနၾကပာတယ္။ဒီလူေတြဟာလြယ္လြယ္ေတြးတတ္ၾကတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။သူတုိ့ကိုအိုင္ဒီယာတစ္ခုေလာက္ ခ်ျပလိုက္ရင္ ေမးခြန္းေလးေတြ ျပန္ေမးမယ့္အစားအလြယ္တကူပဲလက္ခံလိုက္တတ္ၾကတယ္။ဒာဟာတကယ့္ကိုအႏၱရာယ္ရွိပာတယ္။အထူးသျဖင့္လြဲမွားတဲ့အိုင္ဒီယာ ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ေပာ့။
 သန္းေပာင္းမ်ားစြာတဲ့လူေတြဟာလြဲမွားတဲ့အိုင္ဒီယာၾကီးနဲ့သိမ္းသြင္းခံထားရတဲ့အတြက္ကၽြန္ေတာ္တို့ဟာဆိုးရြားတဲ့စစ္ပြဲၾကီးေတြကိုနြဲေနၾကရတာပာ။ဒီလိုလြဲမွားတဲ့တိုက္ပြဲေတြအတြက္အသံုးျပုေနရတဲ့စြမ္းအားေတြကိုတေန့ေန့မွာကၽြန္ေတာ္တို့ဟာမွန္ကန္ျပီးအက်ိုး၇ွိတဲ့အိုင္ဒီယာတြအတြက္ပဲအသံုးခ်နိုင္ဖို့ကၽြန္ေတာ္ေမ်ွာ္လင့္ေနတုန္းပာပဲ။        

                                                                                                                     
Original: Radio talk By Charles F. Kettering (1959)

P.S :  ၁၉၅၉ ေလာက္ကဆိုေတာ့ computer, Internet, Mobile Phone & iProducts အေၾကာင္းေတြမပာဘူးေပာ့... Version ေျပာင္းေရးရင္ေတာ့ Steve Jobs ၾကီးပာလိမ့္မယ္ထင္တယ္ေနာ္ :)
        
             

Tuesday 14 June 2011

“သင့္အခ်ိ္္န္ေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပာတယ္”

သင့္အခ်ိ္္န္ေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပာတယ္”
    ဂ်က္တစ္ေယာက္ အဖိုးအိုၾကီးနဲ့ဆံုခဲ့တာ အခ်ိန္အေတာ္ေတာင္ၾကာ လာခဲ့ျပီ။ ေကာလိပ္ေက်ာင္း၊ မိန္းကေလး ကိစၥ၊ ဝမ္္းေက်ာင္းအလုပ္နဲ့ ဘဝအေျခအေနေတြက တားဆီးထားလို့ေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဂ်က္ဟာသူ့အိပ္မက္ေတြကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္နိုင္ဖို့ ေနရာအနွံ့သြားလာေနခဲ့တာပာပဲ။ ေျပးေျပးလြွားလြား အလုပ္မ်ားတဲ့ဘဝထဲမွာ ဂ်က္အတြက္ အတိတ္ကိုျပန္သတိရဖို့၊ မၾကာခဏမိန္းမနဲ့ သားေလး အတြက္ အခ်ိန္ေပးဖို့သိပ္မစဥ္းစားနိုင္ခဲ့ပာဘူး။ သူ့အနာဂတ္အတြက္ တက္လမ္းေတြ ရွာေနခဲ့တာ ဘယ္အရာ ကမွသူကို   မတားဆီးနိုင္ခဲ့ဘူး။
အေမဖုန္းကတဆင့္သူ့ကိုေျပာခဲ့တယ္ “မစၥတာဘယ္ဆာ မေန့ကဆံုးသြားျပီ၊ ဗုဒၶဟူးေန့က်ရင္ အသုဘခ်မယ္ တဲ့”
ကေလးဘဝ ပံုရိပ္ေတြကိုတိတ္တဆိတ္ထုိင္စဥ္းစားရင္း အမွတ္ရစရာေတြက ရုပ္ရွင္ပိတ္ကားေဟာင္း တခုလိုပဲ စိတ္ထဲမွာ ျပိုးျပိုးျပက္ျပက္ ထင္လာ ခဲ့တယ္။
“ဂ်က္ ေျပာေနတာၾကားရဲ့လား” အေမေမးလိုက္တယ္။
“အို ေဆာရီးပာအေမ။ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကားပာတယ္။ သူ့အေၾကာင္း စဥ္းစားမိခဲ့တာ အေတာ္ေလးေတာင္ ၾကာသြားျပီ။ စိတ္ေတာ့မေကာင္းပာဘူး ဒာေပမယ့္ ျပီးခဲ့တဲ့နွစ္ေတြတည္းက သူဆံုးသြားခဲ့ဲျပီလို့ ထင္ေနခဲ့တာ”။
“အင္း သူကသားကိုမေမ့ပာဘူး။ သူနဲ့ေတြ့တိုင္းမင္းဘယ္လိုေနလည္း ဆိုတာအျမဲေမးေလ့၇ွိပာတယ္။ မင္း သူ့ျခံဘက္ မွာကုန္လြန္ ခဲ့တဲ့ ေန့၇က္ေတြကိုလည္းျပန္ေျပာတတ္ေလ့ရွိပာတယ္။”
“သူေနခဲ့တဲ့အိမ္ေဟာင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္သိပ္္သေဘာက်တယ္”
“မင္းသိလား ဂ်က္ မင္းအေဖမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ မင္းမွာေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ လြမ္းမိုး ထိန္းကြပ္မွု  ေအာက္မွာဆက္ရွိေနေစဖို့အတြက္ မစၥတာဘယ္လာ ကအစားဝင္ကူညီေပးခဲ့တာ”
“သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္သမားပညာသင္ေပးခဲ့လူပဲ။ သူ့ေၾကာင့္တာ မဟုတ္ရင္ ဒီအလုပ္ေတြကို လုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အေရးၾကီးမယ္ထင္တဲ့အရာေတြကို အခ်ိန္အမ်ားၾကီး ရင္းျပီး သူသင္ေပးခဲ့တာပာ။ အေမ… ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီစ်ာပနာမွာ ရွိေနမယ္” ။
အလုပ္ေတြမ်ားတဲ့ၾကားကပဲသူစကားတည္ခဲ့ပာတယ္။  ေနာက္အလွည့္က်မယ့္ေလယာဥ္နဲ့ပဲ သူ့ျမို့ကို အမိီလာခဲ့တယ္။ မစၥတာဘယ္ဆာရဲ့ စ်ာပနာက လူနည္းနည္းနဲ့ အက်ဥ္းခ်ံုးေလးပာပဲ။ သူမွာ သားသမီးမရွိတဲ့ အျပင္ေဆြမ်ိုးအမ်ားစုကလည္းမရွိၾကေတာ့ပာဘူး။
သူအိမ္မျပန္ခင္တစ္ညမွာဂ်က္နဲ့သူအေမဟာေဘးျခံကအိမ္အိုေလးကိုေနာက္ဆံုးတစ္ၾကိမ္ၾကည့္ဖို့လာခဲ့ ၾကတယ္။အိမ္ေလးကေတာ့သူအတိအက် မွတ္မိေနေသးတဲ့အတုိင္းပာပဲ။ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ အမွတ္ရစရာ ေတြနဲ့ပာပဲ။ ပန္းခ်ီကားတိုင္း၊ ပရိေဘာဂတိုင္း…အင္း.. ရုတ္တရက္ ဂ်က္၇ပ္လိုက္တယ္။
“ဘာျဖစ္လို့လည္းဂ်က္” အေမေမးလိုက္တယ္
“သေတၱာေလးမရွိေတာ့ဘူး”
“ဘာသေတၱာလည္း”
“သူစားပြဲေပာ္မွာအျမဲေသာ့ခတ္ပိတ္ထားတဲ့ေရြွေသေတၱာေလးတလံုးရွိတယ္။အထဲမွာဘာရွိလည္းဆိုတာ အၾကိမ္တစ္ေထာင္ေလာက္ကၽြန္ေတာ္ေသ ခ်ာေမး ခဲ့ဖူးတယ္။သူအျမဲျပန္ေျဖေနၾကကေတာ့ သူတန္ဖိုး အထား ဆံုးအရာေလးတဲ့”အဲဒာေလးမရွိေတာ့ဘူး။ ဒီေသေတၱာေလးကလြွဲျပီး က်န္တဲ့အရာေတြအားလံုး ကေတာ့ ဂ်က္အေသ အခ်ာ မွတ္မိေနေသးတဲ့ အတို္င္းပာပဲ။ ဘယ္လာရဲ့ မိသားစုက ယူထားလုိက္ျပီလုိ့ သူထင္တာပဲ။
“အခုေတာ့ ဘယ္အရာက သူ့အတြက္အရမ္းကို တန္ဖိုးၾကီးေနလည္းဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွသိရေတာ့ မွာမဟုတ္ ပာဘူး။ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေတာ့ရင္ေကာင္း မယ္ထင္တယ္။ အိမ္ကိုမနက္ေစာေလယာဥ္ နဲ့ ျပန္ဖို့၇ွိေနတယ္”။
မစၥတာ ဘယ္လာဆံုးသြားခဲ့တာ နွစ္ပတ္ေလာက္ရွိသြားျပီ။ တေန့ အလုပ္ကေန အိမ္ကိုျပန္အေရာက္ စာတိုက္ပံုးထဲမွာ စာတုိေလးတစ္ခုကို ဂ်က္ေတြ့လုိက္တယ္။ “အထုပ္တစ္ခုအတြက္ လက္မွတ္ထုိးရန္လို ပာသည္…အိမ္မွာလူမရွိပာ... ပင္မွစာတုိက္ရံုးသို့ ေနာက္သံုးရက္အတြင္း လာခဲ့ပာရန္” သူဖတ္လိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန့ အေစာပို္င္းမွာပဲ ဂ်က္ အထုပ္ကိုသြားယူလာခဲ့တယ္။ ဘူးေလးကေဟာင္းနြမ္းေနျပိီး လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္တစ္ရာေလာက္က ပို့ခဲ့တယ္လို့ေတာင္ထင္မိတယ္။ လက္ေရးလက္သားလည္းက ဖတ္ဖို့လွတယ္။ နို့ေပမယ့္ ျပန္စာအတြက္လိပ္စာကသူ့အာရံုကို ဖမ္းယူထားလိုက္တယ္။
“မစၥတာ ဟာရိုးဘယ္လာ”
ဂ်က္အထုပ္ေလးကိုကားေပာ္ကယူထုတ္ျပီးစုတ္ျဖဲဖြင့္လုိက္တယ္။အထဲမွာ  ေတာ့ေရြွေသေတၱာေလးနဲ့ စာအိတ္ေလးတစ္လံုး။ ပာလာတဲ့စာကိုဖတ္ၾကည့္ရင္း ဂ်က္ရဲ့ လက္ေတြတုန္ရီေနခဲ့တယ္။
“ကၽြနု္ပ္ေသဆံုးျပီးေနာက္မွာ ေက်းဇူးျပု၍ ဤေသေတၱာနဲ့ ပာရွိသည့္အရာမ်ားကို ဂ်က္ဘန္းနက္ ထံသု့ိေပးပို့ု့ ပာ၇န္။ ဤအရာသည္ ကၽြန္ုပ္ဘဝတြင္တန္ဖိုးအၾကီးဆံုးအရာ ျဖစ္ပာသည္။”  
စာနဲ့အတူေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္းကိုတဲြကပ္ထားတယ္။ အလြန္အမင္း စိတ္လွုပ္ရွားမွုနဲ့အတူ မ်က္ရည္ေတြ စို့လ်က္ ေသေတၱာေလးကို ဂ်က္ ဂရုတစိုက္ဖြင့္လိုက္သည္။ အထဲမွာေတာ့ လွပတဲ့ အိပ္ကပ္ေဆာင္ေရြွ နာရီေလးတစ္လံုးကို သူေတြ့လိုက္သည္။
ေသသပ္စြာပံုေဖာ္ထြင္းထားတဲ့နာရီအျပင္ခြံသားေပာ္မွာသူုလက္ေခ်ာင္းေလးေတြေျဖးေျဖးခ်င္းေရြွ့လ်ား ရင္း အဖံုးကို ဂ်က္ျဖုတ္လိုက္တယ္။ အတြင္းမွာ စာလံုးေလးေတြထြင္းထားတာ သူေတြ့ခဲ့ရျပီ။
“ဂ်က္ မင္းရဲ့အခ်ိန္ေတြအတြက္ေက်းဇူးတင္ပာတယ္! “~ ဟာရိုးဘယ္ဆာ
“သူတန္ဖိုးအထားဆံုးအရာ…က… ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့အခ်ိန္”
နာရီေလးကိုဂ်က္မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေအာင္ဆုတ္ကိုင္ထားမိတယ္..အဲဒီေနာက္သူ့ရံုးခန္းကို ဖုန္းဆက္ျပီး   ေနာက္နွစ္ရက္အတြက္ ခ်ိန္းဆိုမွုအားလံုးကို ဖ်က္လုိုက္တယ္။ "ဘာျဖစ္လို့လည္း" သူ့လက္ေထာက္ ဂ်နက္ ကေမးတယ္။
“ငာ့သားေလးအတြက္ အခ်ိန္ေပးဖို႔လိုအပ္ေနလို့ပာ” သူျပန္ေျပာလိုက္တယ္ “ေအာ္, ဒာနဲ့ ဂ်နက္ အခ်ိန္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇးူတင္ပာတယ္ !”

Unknown Author
“ခုလိုအခ်ိန္ေပးျပီးဖတ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပာတယ္”   ~7pm 

Monday 16 May 2011

ေနရင္း ေသျခင္း

             “ေနရင္း ေသျခင္း”
            နာရီသာရွိ၍ အခ်ိန္ကိုမသိခဲ့လ်ွင္
          အိမ္မက္သာရွိ၍ မိုးလင္းတိုင္းလြင့္ေပ်ာက္ခဲ့လ်ွင္
            ေျခလွမ္းေတြသာရွိ၍ ေရြ့လ်ားမွုမဲ့ေနခဲ့လ်ွင္
             အေပ်ွာ္သာရွိ၍ ပီတိတို့အားနည္းေနခဲ့လ်ွင္
           အခ်စ္သာရွိ၍ ေမတၱာဓာတ္ခ်ို့တဲ့ေနခဲ့လ်ွင္
             ၪာဏသာရွိ၍ မာနတို့လြမ္းျခံုေနခဲ့လ်ွင္
            ဓနသာရွိ၍ စာဂကိုလစ္လ်ူရွုထားခဲ့လ်ွင္
        အသိပညာသာရွိ၍ အသံုးခ်ဖို့သတိေမ့ေနခဲ့လ်ွင္
          အသက္သာရွိ၍ ရွင္သန္ဖို့ပ်က္ကြက္ခဲ့လ်ွင္
               ေနသာေန၍ ေသေနေလသည္.....
                                                     7PM

Sunday 15 May 2011

ဟာသေလးတစ္ခု

*နိဳင္ငံေရးသမား*
လသားအရြယ္ ကေလးငယ္ေလးကို ႀကီးလာလွ်င္ မည္သို႕ေသာလူၿဖစ္မည္နည္းဟု သူ႕ဖခင္က စိတ္၀င္တစားႏွင္႕စမ္းသပ္သည္။ အခန္းထဲတြင္ ပုတီးတစ္ကံုး ရယ္၊မုန္႕ပန္းကန္ရယ္၊ပိုက္ဆံရယ္ ထားထားၿပီး
ကေလးကို    လႊတ္ထည္႕ လိုက္သည္။ ကေလးကပုတီးကိုယူလွ်င္ ဘုန္းႀကီးၿဖစ္ရမည္။ မုန္႕ပန္းကန္ယူစား လွ်င္အစားသမားၿဖစ္လာမည္။ပိုက္ဆံကိုယူလွ်င္ေတာ  စီးပြားေရးသမားၿဖစ္လာမည္ဆိုကာ ဖခင္ကေစာင္႕ ႀကည္႕ေနသည္။ ကေလးက မုန္႔ဆီအရင္သြားသည္။မုန္႕ပန္းကန္ကုိေၿပာင္ေအာင္၀ါးသည္။ၿပီးေတာ႕ ပုတီးကိုလက္မွာဆြဲကာ   ပိုက္ဆံကို အိတ္ထဲေကာက္ထည္႕က ေလးဖက္ေထာက္ၿပီးၿပန္ထြက္လာ၏။
         သူ႕ဖခင္က တအံ႕တႀသႏွင္႕ေရရြတ္သည္။
‘ ဟင္ ဒီေကာင္ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးပါလား’

နားေထာင္မိတဲ့ romantic rock သီခ်င္းတစ္ပုဒ္

Tuesday 29 March 2011

ကြက္ရွင္မတ္ခ္မ်ား (?)

                                              

    က်ြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က တခာတခာ အလြန္အေတြးေခာင္လြန္းပာတယ္။ အားေနရင္ မေကာင္းဘူးဆိုတာလည္း မွန္သင့္သေလာက္မွန္ပာတယ္ေလ။ ေလ်ွာက္ေတြးေနတာကို။  ၇နွစ္ ၈နွစ္ သားေလာက္က အိမ္ေရွ့မွာထိုင္ေနရင္းနဲ့ လမ္းမွာသြားေနတဲ့ လူတေယာက္ခ်င္းကို ၾကည့္ျပီး သူတို့ဘာေတြေတြးေနလဲ ဆိုတာ ကိုယ္ကဘာလို့မသိနိုင္တာလဲ စဥ္းစားရင္း အေျဖမရတာနဲ့ လူၾကီးေတြကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ဘုရားေတြပဲ သိနိိုင္တယ္လို့အလြယ္ေျဖလိုက္တာပာပဲ။ ဘုရားကိုေတာ့ အေတာ္ေလး အထင္ၾကီးအားက်သြားတာေပာ့။ၾကီးလာမွပဲ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိတဲ့နည္းလမ္းကို ဆက္စပ္မိ ေတာ့တယ္။ Telepathy , Will power စတာေတြကိုု သိပၸံနည္းက်လက္ေတြ့ျပနိုင္မွေတာ့ သူတပားစိတ္အၾကံအစည္ေတြကို သိနိင္္တယ္ဆိုတာလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္ဆိုတာေသခ်ာပာတယ္။ အရိယာ ေတြေတာင္ ဒီေလာက္ေတာ့သိတယ္ဆိုေနမွေတာ့ ဘုရားဆိုရင္ေတာ့ အထူူူးေျပာစရာ လုိမယ္မထင္ေတာ့ပာဘူး။ ဒာေတာင္ သံသယျမူခိုးေတြ ဒိြဟဆိုတာေတြအမ်ားၾကီးရွိပာေသးတယ္ေလ။ တခ်ို့က်င့္ဝတ္ဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြကိုေပာ့။က်ြန္ေတာ္မသိတာေတြပာ။ ဥပမာ ဆိုရင္ ဘုရားရွင္မွာ ဆံေတာ္ေတြရွိပီး တပည့္ရဟန္းေတြက်ေတာ့ ဆံခ်ထားရတယ္ဝိနည္းအရေပာ့။တရားကိုပိိုျပီး ေျဖာင့္ေျဖာင့္အားထုတ္ နုိင္ေအာင္ဆုိတာ၊ ကရိကထနည္းေအာင္ဆိုတာ ေသခ်ာပာတယ္။ ဒီထက္ပိုတဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြလည္းရွိအုံးမွာပာေလ။က်ြန္ေတာ့္ဆီမွာ ဒီလိုေမးခြန္းေပာင္းမ်ားစြာရွိေန ပာတယ္။
                 အရင္ ၂နွစ္ေလာက္က ခရီးတခုကအျပန္မွာ tourist တေယာက္နဲ့ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ျဖစ္ရင္း တတ္တေလာက္ မွတ္တေလာက္ စကားေျပာေနရင္းက ဗုဒၶအေၾကာင္းေရာက္သြားပာေရာ။ သူကေမးတာပာ။ ရဟန္းအျဖစ္ေနဖူးလား ဆြမ္းခံၾကြဖူးလား ဆိုပာတယ္။ က်ြန္ေတာ္လည္း သကၤန္းစည္းဖူးတယ္ ဆြမ္းလည္းခံဖူူးပာတယ္ ဆုိေရာ ေမးခြန္းတခုေလာက္ေမးခ်င္တယ္ ေစာ္ကားတယ္ေတာ့မမွတ္ပာနဲ့တဲ့။ ၾကည့္ရတာလည္း တကယ့္ကိုသေဘာရုိးနဲ့ေမးတာပာ။ ရဟန္းေတြမွာ ေျခေတြလက္ေေတြေကာင္းေနပာလ်က္နဲ့ ဘာလို့မ်ားကိုယ္တိုင္မခ်က္ပဲ ဒီလိုဖိနပ္မပာပဲ ဆြမး္အလွူခံရတာလဲတဲ့။ အင္း… အမွန္ေျပာရရင္ နည္းနည္းေတာ့ ပ်ားတုပ္သြားတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီေမးခြန္းကိုမေမးၾကည့္ဖူးထားေတာ့တိတိက်က်လည္းမသိ စဥ္းစားမိ တဲ့အေျဖကလည္း ျပည့္စံုမွာ  သိေနတယ္ေလ။အံ့ေရာ ညံ့ခ်က္ကလို့ဆိုမလို့လား။ ဆိုပာေလ တတ္နိိုင္ေတာ့ဘူးခုခာမွာေတာ့။ ဒာနဲ့ ဝိနည္းအရ ရဟန္းတိို့ တရားပိုအားထုတ္နုိင္ေအာင္၊ ဒကာေတြကလည္း ဆႏၵအေလ်ာက္ဒာနေျမာက္ ကုသိုလ္အလွူေပးနိုင္ေအာင္ လို့ျပန္ေျဖ လိုက္ေပမယ့္ ကိုယ့္္ကိုယ္ကို အားမရသလို ဒီလူၾကီးလည္းျပံုးေနေပမယ့္ သေဘာမေတြ့ေလာက္ဘူးဆိုတာရိပ္မိလိုက္တယ္။ က်ြန္ေတာ္ခံယူထားတဲ့ ဘာသာေရးအတြက္ ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ ဒီထက္ပိုအဆင့္ျမင့္တဲ့ အေျဖမ်ုိးေပးလိုက္နိုင္ခဲ့သင့္ ပာတယ္ေလ။ စကားေကာင္းရင္း တျခားအေၾကာင္းေရာက္သြားေပမယ့္ ဒီအေတြးေတြက တရိပ္ရိပ္နဲ့ ကပ္ပာေနခဲ့တယ္။
       ရွိပာေသးတယ္ ဘေယာက္ဘယက္ေတြ။ ဗုဒၶဘာသာမွာ အသက္ကို ဘယ္လိုအေနအထား ဘယ္လုိအရြယ္အစားကစပီးသတ္မွတ္သလဲဆိုတာေတြ၊ ဥပမာ… ဘက္တီးရီးယား၊ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြကို ပိုသတ္ေဆးနဲ့ သတ္တယ္ဆိုပာစို့… အေကာင္အေနနဲ့ွတြက္ရင္ ေထာင္နဲ့ ေသာင္းနဲ့ ေသရတာမဟုတ္ပာလား။ ဒီေနရာမွာ ကံအယူအဆေတြ ဘယ္လိုသက္ေရာက္ပာသလဲဆိုတာမ်ိုးပာ။ တခာတရံေပာ့.. နဲနဲအေတြး ေပၚတာ.. ကၽြန္ေတာ္တို့ရဲ့ စၾကာဝဠာအတြင္းမွာ တည္ရွိေနျခင္းက Bacteria တေကာင္ လူ့ခႏၶာအိမ္ထဲမွာတည္ရွိေနနဲ့ေတာင္ဆင္ေနသေယာင္။ ကမၻာၾကီးေတြ ျဂိုလ္ေတြဆိုတာ စၾကာဝဠာခႏၶာရဲ့ ဆဲလ္ေလးေတြလို့လဲ ထင္မွတ္မိတာပာပဲ။ ေနာက္ျပီး ေဆးဝားေတြေဖာ္စပ္ဖို့ စမ္းသပ္ဖို့ ၾကြက္ေတြကုုုုိ သတ္တဲ့အခာ ကံကံရဲ့အက်ိုးေပးက ဘယ္လိုပံုျဖစ္မွာ စတာေတြ။ အင္း…အေနာက္နုိင္ငံေတြမွာေတာ့ ဒီလို ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြးမေနပာဘူး။ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ ထုတ္စရာရွိတာထုတ္ စီးပြားေရးအရလည္းအက်ိုးရွိ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း တန္ဖိုးရွိ။ ဒီလိုစိတ္ထားက အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပီလား။ စမ္းသပ္ခံတိရိစၦန္ေတြစေတးရတဲ့ အေရအတြက္ေလာက္လူေတြကို ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ပီ လား။ဟူး.. ခဏေလာက္ေတာ့ ရူးၾကည့္တာေပာ့။ က်ြန္ေတာ္လား ။ ေရာဂာျဖစ္ရင္ေတာ့ ေဆးမေသာက္ပဲေနရဲေသးဘူး။ :)
                အားလံုးျခံုပီးစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရင္ ဒီေနရာမွာ ေစတနာဆိုတဲ့ စကားလံုးက အေတာ္တာသြားမယ္လို့ထင္ပာတယ္။ ေစတနာေကာင္းနဲ့ လုပ္ေဆာင္ေနဖို့သာ အဓိကအက်ဆံုးလို့ ထင္မိတာပာပဲ။ လူေတြထဲမွာေနပီး လူနဲ့တူမွလူရာဝင္တာ၊လူေတြနဲ့ အဆင္ေျပတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတယ္လို့ ယူဆမိတာပာပဲ။ ေလာကီေရးရာနဲ့ ေလာကုတၱရာေရးရာဆိုတာ အသံုးအနွုန္းခ်င္း ကြာျခားသလိုေပာင္းစပ္အသံုးခ်ဖို့ ကလည္း တယ္မလြယ္လွပာဘူး။ ဥပမာ… လူတေယာက္အေနနဲ့ ဆနၵေတြ၊သင့္တင့္တဲ့ ေလာဘေတြ၊ မာနေတြမရွိေတာ့ရင္ လူအေနနဲ့ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရြွင္ဖို့ ခက္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ တက္က်မ္းစာအုပ္တအုပ္နဲ့ ဘာသာေရးစာတအုပ္ကို တလွည့္စီဖတ္ပီးရင္ သည္လိုျဖစ္ဖူးပာလိမ့္မယ္။
           ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပာဘူး။ ဘေလာ့ေတြလည္ရင္း ခလုတ္္တုိက္ဖတ္မိရင္ မွားတာေတြလည္း ျပင္သြားေပးပာ။ ေမးခြန္းေတြကိုလည္း ေျဖသြားေပးပာ။ :) ထပ္ပီးေသခ်ာေစခ်င္တာက က်ြန္ေတာ္ဗုဒၶဘာသာဝင္တေယာက္ပာ။ ဘာသာေရးကိုေစာ္ကားခ်င္လို့ ေရးသားလိုက္ျခင္းမဟုတ္ပာ။ :) ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ လာပာ ေလ့လာပာ ေဝဖန္ဆန္းစစ္လွည့္ပာလို့ ေျပာထားသားပဲေနာ္။ အင္း…….ဟိုတစဒီတစအေတြးေတြ…ဘေယာက္ဘယက္နဲ့ ၾကယ္ေလးေတြရဲ့ ေကာင္းကင္ကိုေငးၾကည့္ေန 
မိတယ္။                                                                    
                                                                                7pm



Friday 4 March 2011

လူသားကင္မရာ သို့မဟုတ္ Stephen Wiltshire

                  ပာရမီ ဒာမွမဟုတ္ ေမြးရာပာအရည္အခ်င္း ရွိတဲ့လူေတြ ဒီကမၻာမွာအမ်ားအျပားရွိတဲ့ထဲက “Stephen Wiltshire” ဆိုတဲ့ ပုရိသလည္း တစ္ေနရာစာ သိမ္းပိုက္ထားတယ္ဆိုတာ ဒီ video ေလးေတြၾကည့္ပီးရင္ လက္ခံလာပာလိမ့္မယ္…   သူကေတာ့  “photographic memory” လို့ေခာ္တဲ့ ျမင္တာေတြကို တိတိက်က်မွတ္သားထားနိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ျပိုင္စံရွားတစ္ေယာက္ပာပဲ… အသက္ ၈၊ ၉နွစ္အထိစကားေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္တဲ့သူ့ကို "Autism" ေရာဂာ သည္                                (မူမမွန္ျခင္း၊   စကားေကာင္းေကာင္း  မေျပာတတ္ျခင္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္နွင့္ စိမ္းကားေနတတ္ျခင္း၊ စိတ္ကူးယဥ္ေနတတ္ျခင္းအစရွိေသာ လကၡဏာမ်ား ) အျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပာတယ္.... ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ Rome, New York, Tokyo, Hong Kong, Melbourne တို့အပာအဝင္ အျခားၿမို့ၾကီးေတြရဲ့ ျမင္ကြင္းက်ယ္ပုံေတြကို  နာရီပိုင္း မိနစ္ပိုင္း ေလာက္ေလ့လာအျပီးမွာ ထပ္တူနီးပား ျပန္လည္ေရးဆြဲနိုင္တဲ့အတြက္ “လူသားကင္မရာ” လို့လည္းတင္စားလာၾကပာတယ္။ ဒီပိုစ့္မွာေတာ့ ေရာမ နဲ့ နယူးေယာက္ကို ေရးဆြဲျပထားတဲ့ clips ေတြကို မ်ွေဝလိုက္ပာတယ္... ထပ္ေလ့လာခ်င္ေသးရင္ေတာ့
http://www.stephenwiltshire.co.uk/ မွာ ရွာၾကည့္နုိင္ပာတယ္… 


                                                                     ေရာမကိုဖန္တီးျခင္း


                                                                          
နယူးေယာက္ဒိုင္ယာရီ








 

အရိုးမပာတဲ့လူ!

ကေလးခ်စ္တတ္ရင္ :D

Sunday 27 February 2011

Mad With Luna

"Mad With Luna"

Been too long…
A series of serenity
I could feel… Brought about
By Moonlight shadow
Flowing in my veins…
Realized hereupon, I
Wanna be a flower
Blossomed by that moonlight shadow…
Wanna be a little star
Humbly surrounding nearby
The Queen in the sky…
If possible, with a decent ego
Wanna quarantine “her”, the Moon
In my heart forever…
I silently whispered
Gonna treasure her quiescent 
glows and shadows
"Also"
Relish adoring her, “Elegant Luna”…!!!
                                                                                                                7pm

              

            
                ကဗ်ာဆိုတာနဲ့ ကင္းကြာေနခဲ့တာ ၃ ၄ နွစ္ေလာက္ရွိပာပီ... နားလည္တတ္ကၽြမ္းတဲ့ အဆင့္လည္းမဟုတ္ခဲ့ပာဘူး... နု့ိေပမယ့္ဟိုတစဒီတစေတာ့ေရးခဲ့ဖူးတာေပာ့...အဲ..ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ အားအရဆံုးျဖစ္ခဲ့သလို အမွတ္တရေတြလည္းရွိခဲ့တယ္ဆိုပာေတာ့ (ေနာက္မွေျပာျပမယ္ေနာ္.. :D ) မူရင္းကေတာ့ ျမန္မာလိုပာ.. အခုေတာ့ ဘိုလို ျပန္ကေညာ့ထားတာ... တခ်ို့အဓိပၸယ္ေတြလည္း ကပိုကယို ျဖစ္ကုန္တာေပာ့ေလ.. နဂို၀မ္းတြင္း version ကေတာ့ ကာလံေဒသံတိုက္ဆိုင္မွပဲ တင္လိုက္ေတာ့မယ္ စိတ္ကူးမိဒယ္... လမင္းကေတာ့အေ၀းတေနရာကေန ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ေနေလရဲ့...

The pretender - Foo Fighter