"ကၽြန္ေတာ္နဲ့ တစ္ခာတုန္းကေဗဒင္"

ကၽြန္ေတာ္တို့ျမန္မာလူမ်ိုးေတြဟာ ေဗဒင္ေတြ ယၾတာေတြ နဲ့မစိမ္းလွတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ လူဆိုတဲ့သတၱဝါကလည္း ကိုယ့္အေျကာင္းေရာ သူတစ္ပါးအေၾကာင္းေရာ စပ္စပ္စုစု၊
မျဖစ္လာရေသးတာေတြကိုျကိုသိခ်င္အေကာင္းအဆိုးေတြဆိုတာ
ဒြန္တြဲေနမွန္းသိရက္လည္းေဗဒင္ဆရာေတြကအဆိုး
တစ္ခုေလာက္ ေျပာျပျပီးယျတာေတြေခ်ခိုင္းလိုက္ရင္ မလုပ္ပဲ
လည္းမေနရဲ။ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ုပ္တဲ့သူေတြ ကိုယ္တိုင္ကအစ သည္လို
ကိစၥေလးေတြရွိတာဆိုေတာ့ အင္း... ဘာပဲေျပာေျပာ ျမန္မာျပည္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ့ ေဗဒင္ေမးတာ
လိုက္သြားဖူးတာ ဝင္ေမးဖူးတာေတာ့ရွိခဲ့တာပဲ။ ဘယ္တုန္းကမွေတာ့ အယံုအၾကည္မရွိခဲ့ပါဘူး သိပၸံေခတ္
မွာလူျဖစ္လာတာပဲ ဒာေတြက ေယဘုယ်သေဘာေလာက္ကလြဲရင္ အေျခအျမစ္မရွိဘူးဆိုတာသိေနတာပဲ။
ဘာပဲေျပာေျပာစိတ္ဝင္စားစရာ တစ္ခ်ို့နဲ့ၾကံုခဲ့တာကိုေတာ့ ေရးၾကည့္ခ်င္ပါေသးရဲ့။
          
          ျပီးခဲ့တဲ့ ၃နွစ္ေလာက္တုန္းကထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ကေန ေတာင္ၾကီးကို ေက်ာင္းပိတ္
ရက္အလည္ျပန္ေတာ့ ေဘာ္ဒာတစ္ေယာက္အိမ္ကိုသြားလည္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ တစ္ျခားေဘာ္ဒါေတြနဲ့ပါ ဆံုျဖစ္တယ္။ ငယ္ကၽြမ္းေဆြေတြဆိုေတာ့ ေျပာမနာဆိုမနာေတြလည္းျဖစ္သလို တစ္ေယာက္အ
ေၾကာင္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ထဲထဲဝင္ဝင္ကို သိေနၾကတဲ့ ေကာင္ေတြပဲ။ အဲဒီေန့က သူ့အိမ္မွာ သူ့အသိ
ေဗဒင္ဆရာလိုလို အၾကားအျမင္လိုလိုလူတစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္။ မင္းဝင္ေမးၾကည့္ပါလား
သိပ္မွန္တယ္တဲ့။ ျပီးေတာ့အဲပုဂၢိုလ္က အရြန္းအေနာက္ေတြကိုမွန္ေအာင္ေဟာတယ္တဲ့။ လူပ်ိုကိစၥဘာ
ညာေပါ့။ အဲဒီအခာက်မွပဲ ကၽြန္ေတာ္ေဘာ္ဒါေတြ ဒီမွာ ပြဲျဖစ္ေနတာကိုရိပ္မိေတာ့တယ္။ ဒီလိုက်ေတာ့
အထူးအဆန္းပါလားဆိုျပီး နဲနဲေတာ့ စိတ္ဝင္စားသြားတယ္။ ပိုက္ဆံလည္းေပးရတာမွမဟုတ္တာ ဆိုျပီးအိမ္ေပာ္ကို တက္သြားတာေပာ့။
           
            အသက္နည္းနည္းၾကီးလိမ့္မယ္လို့ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတာ တကယ့္တကယ့္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္
ထက္ၾကီးလွလည္း ၃၊ ၄ နွစ္ေလာက္ပဲ။ နည္းနည္းေတာ့နြဲ့တယ္ထင္ပာရဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေဘာ္ဒာေတြ
လြတ္လိုက္တာျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုပီးစကားနဲနဲေျပာျဖစ္တယ္။ သူက
အေတာ္ေလးလည္းေဖာ္ေရြတယ္ ေနာက္လည္းေနာက္တယ္.. နဂိုကတည္းကမွ ေဗဒင္ဆရာေတြကို
လူလိမ္ေတြလို့ကို တံဆိပ္တပ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ့ကိုရက္ရက္စက္စက္အကဲခပ္ေနတာေပါ့။
ကဲ..ဟုတ္ပီ ေမြးေန့ေမြးရက္ေျပာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္းေျပာလိုက္တာေပါ့...သူ့ေရွ့မွာရွိတဲ့ စာရြက္ ေလးမွာ ဂဏန္းေတြခ်ေရးမ်ဥ္းေတြတားျပီး သူတြက္ခ်က္ေနတာေပာ့။ ဘာလိုေသးတုန္းဆိုေတာ့
ရပီ ေမြးသကၠေရာဇ္ပဲတဲ့။ အဲလိုနဲ့ ေဗဒင္တိို့ရဲ့ထံုစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ကဘာဖြားညာဖြားေပါ့..အဲကစတယ္။
           
           ကၽြန္ေတာ္တိတ္တိတ္ေလးေနတယ္ မသကၤာတဲ့မ်က္လံုးေလးနဲ့ပဲၾကည့္ေနတယ္။ စကားမ်ားမ်ား
ေျပာမိရင္ မ်က္လံုးေတြမျငိမ္ရင္ သူ့အတြက္ အစအနေလးေတြရသြားမွာဆိုးလို့။ အမ်ားစုေသာေဗဒင္
ဆရာေတြက စက္ေသနတ္ပစ္သလို ေယဘုယ်အေၾကာင္းအရာေတြကေနစလိုက္ျပီး ေမးသူရဲ့တုန့္ျပန္
မွုကိုဖမ္းျပီး ဆက္ေဖာတာပဲမဟုတ္ဘူးလား။ သူတစ္ေယာက္ပဲေျပာေနတာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မွန္မွန္
မွားမွား တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲ အင္း အင္း လို့လိုက္ေျပာေပးေနတယ္။ သူကလည္းေမးရွာပါတယ္
သူေျပာတာဟုတ္တယ္မလား ဘာညာေပာ့။ ဘာေတြသိခ်င္ေသးလည္းဆိုတာမ်ိုး... ဒာမွသူဆက္အလုပ္လုပ္
လို့ရမွာကို.. တိုတိုတုပ္တုပ္ပါပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပညာေရး အခ်စ္ေရး ဒီေလာက္ပဲျပန္ေျဖတယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာသူေျပာတာ အကုန္လြဲေစခ်င္တာ ဒာမွျပီးလို့ လဖၻက္ရည္ဆိုင္ေရာက္လို့ရွိရင္ ေဘာ္ဒာေတြ
ကို မင္းတို့ေျပာတဲ့ပုဂၢိုလ္က အလကားပါကြာလို့ ဟားနိုင္မွာ။
           
             ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ အားလံုးခ်ံုၾကည့္ရင္သူေျပာတာေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အတိတ္နဲ့ ပတ္သက္တဲ့ အေျကာင္းအရာေတြမွာ မွန္တာေတြပါသလို မွားတာေတြလည္းပါတာပဲ။ အနာဂတ္ကို
ေျပာတဲ့ကိစၥေတြမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လံုးလံုးကို စိတ္မဝင္စားတာ။ ပစၥုပၸန္နဲ့ အနာဂတ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္
လက္ထဲမွာသာရွိတဲ့ ကိစၥေတြလို့ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ သူေျပာတာေတြယံုၾကည္ေနစရာဘာ
အေၾကာင္းမွ မရွိပာဘူး။ ဒာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွဟန္မေဆာင္နိုင္ခဲ့တဲ့
တစ္ေနရာရွိခဲ့တယ္။ တည္တည္ျငိမ္ျငမ္ရွိေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ့ အမွားအတြက္လိုက္ရွာေနတဲ့မ်က္လံုးတစ္စံု
ရဲ့ေနရာမွာ အျပံုးရိပ္တန္းသြားတဲ့မ်က္နွာနဲ့ လင္းလက္သြားတဲ့မ်က္လံုးတစ္စံုကို သူျမင္လိုက္ရမယ္
ထင္တယ္။
          
           ျဖစ္ပံုကဒီလို။ 'မင္းမေန့ ရန္ကုန္ကေနျပန္လာေတာ့ အတြင္းခံနွစ္ထည္ပါလာတယ္တဲ့'.. အဲဒာအ
မွန္ပဲ။ 'ေနာက္ပီးေတာ့ အဲဒီႏွစ္ထည္က ဘယ္အေရာင္နဲ့ ဘယ္အေရာင္တဲ့'.. ဟာ ဒါလည္းကြက္တိပါပဲလား
ပိုပီးလက္ဖ်ားခါသြားတာက 'ဘယ္အေရာင္ကေဘာင္းဘီမွာ အေပါက္ပါတယ္တဲ့ အဲဒါေလးလြတ္လုိက္ေတာ့
က်က္သေရမရွိဘူးတဲ့'... ဟုိက္ရွား ကၽြန္ေတာ္အေတာ္ေလးကို ပ်ားတုပ္သြားတယ္... အမွန္ပဲ မေန့က
ေတာင္ၾကီးျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိုးျပီး ေဘာင္းဘီေလ်ွာ္တာ့မွ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္ ဝယ္ထားတာလဲ
ၾကာျပီဆိုတာ သတိရေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ကေပါက္ေနမွန္မသိလိုက္ဘူး.. အဲဒာနဲ့ ဗရက္နဲ့ဆြဲလိုက္တာ အ
ေပါက္က ပိုက်ယ္သြားပာေလေရာ.. အဲဒာနဲ့ေရခ်ိုးျပီးေတာ့ အမွိုက္ေတာင္းထဲ ဝဲလုိက္တယ္.. အခုဒီေန့ေတာ့
ဒီလူက ကြက္တိၾကီးလာေျပာေနတယ္။ :D ကၽြန္ေတာ္မျပံုးပဲ ဘယ္လိုေနနိုင္ပါ့မလဲ...

             သူဒီလိုေျပာနိုင္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ကၽြန္ေတာ္ပိုစိတ္ဝင္စားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူ့ကို ေပးလိုက္ရတာ ေမြးသကၠေရာဇ္တစ္ခုထဲပါ။ သူဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဒီတစ္ကြက္ကို ဒက္ထိေျပာနိုင္လဲ ကၽြန္ေတာ္မစဥ္းစားတတ္ဘူး။ ခရီးသြားရင္ဒီလိုုယူသြားတတ္က်တာေတာ့အမ်ားစုပဲထင္ပါတယ္။
ဒီလိိုဆို ဘယ္နွစ္ထည္ ဘယ္အေရာင္ဆုိတာအလြန္တိုက္ဆိုင္စြာ မွန္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေပာက္ေနတဲ့ကိစၥက်ေတာ့ အေတာ္ေလးကိုေျပာရခက္သြားျပီ။ ဒီတစ္ကြက္ေတာ့ သူ့ကို ခရက္ဒစ္ေပးလိုက္မိတာ အမွန္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အမ်ိုးမ်ိုးစဥ္းစားတယ္ မေန့ညက လဖၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေတာ့ ေဘာ္ဒာေတြကိုမ်ား ေယာင္          ယမ္းျပီးေျပာလိုက္မိလား။ ဒါလည္းမေျပာ လိုက္မိတာေသခ်ာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ရင္းနွီးကၽြမ္းဝင္တယ္ေျပာေျပာ ဒီကိစၥကိုအထူးတလည္ထုတ္ေျပာရေလာက္ေအာင္
မရွိပာဘူး။ ေဘာင္းဘီေပါက္တဲ့ ကိစၥထူးဆန္းတဲ့အေၾကာင္းမွမဟုတ္တာ။ သူဘယ္လိုသိေန နိုင္တာလဲ... ေနာက္ရက္နဲနဲၾကာေတာ့ ဘီယာဆိုင္ထိုင္ျဖစ္တဲ့ခါ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါက အဲ ဘဲကိုပါေခါ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီမွာ သူ့ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ျပံုးတုန္းတုန္းလုပ္
ေနတာကလြဲလို့ ဘာမွျပန္မေျဖဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကံၾကမၼာကမ်ား ဒီအခ်ိန္ ဒီအခါမွာ အဲလိုေဘာင္းဘီ
ေပါက္ရမယ္လို့ ပါလာလို့လား။ အဲလို ေတြးမိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငေပါၾကီးလို့ပဲ ထင္မိတယ္....

                                                                                                                       7pm